Η γοργόνα

3ο

<<Leo, δεν νομίζω πως θα μπορέσω να έρθω το βράδυ.>> είπε ο Dante απευθυνόμενοςστο κινητό του, καθώς έγραφε τη διάλεξη για την επόμενη εβδομάδα.

<<Amico mio*, σε παρακαλώ, θα έρθουν μαζί μας δύο καλλονές Γαλλίδες. Μη μου το κάνεις αυτό. Έχω να βγω με τον φίλο μου για παραπάνω από δύο εβδομάδες!>> παραπονέθηκε ο άνδρας και η φωνή του γέμισε το δωμάτιο του Dante, αφού ήταν σε ανοιχτή ακρόαση.

<<Ναι, αλλά πρέπει να φροντίσω να ολοκληρώσω την παρουσίαση. Με πιέζει ο χρόνος.>> συνέχισε να πληκτρολογεί στο υπολογιστή του.

<<Dante, θα βγεις μαζί μου θέλεις δε θέλεις. Δεν έχεις βρεθεί με γυναίκα από τότε που η Tonia σε παράτησε. Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε. Δεν δέχομαι άλλη κουβέντα! Θα σε περιμένω το βράδυ στις εννιά, στην πιτσαρία του Eddie. Θα τους δείξουμε τι πάει να πει ιταλικό φαγητό!>> αναφώνησε και τερμάτισε την κλήση, μην αφήνοντας τον Dante να επιμείνει στην άρνησή του.

Ξαφνικά το κουδούνι του σπιτιού χτύπησε και ο Dante πλησίασε την πόρτα <<Leo,μα la Madonna, εάν ήρθες μέχρι εδώ για να με πείσεις θα...>> δεν πρόλαβε, όμως να ολοκληρώσει την πρότασή του. Όταν άνοιξε την πόρτα μπροστά του στεκόταν μια νεαρή κοπέλα κοντά στην ηλικία του, η οποία προσπαθούσε να κρύψει το γέλιο της.

<<Είσαι ο Dante σωστά;>> η κοπέλα τον ρώτησε, καθώς μάζεψε μια καστανή τούφα από το πρόσωπό της και χαμογέλασε ελαφρά. <<Είμαι ανιψιά του Nickolas, του άνδρα που εμένα από δίπλα.>> ανακοίνωσε και μόνο τότε ο Dante σταμάτησε να την παρατηρεί έκπληκτος.

<<Δεν γνώριζα πως ο Sinior Nickolas, είχε αδέρφια πόσο μάλλον ανιψιά.>> είπε και στηρίχθηκε αδέξια στην κάσα της πόρτας, στην προσπάθειά του να φανεί ακαταμάχητος.

<<Ονομάζομαι, Carla, και ο θείος μου άφησε το σπίτι στο όνομά μου. Σήμερα ήρθα από το Milano για να το τακτοποιήσω και βρήκα αυτό.>> έδωσε το τετράδιο που κρατούσε στα χέρια της εδώ και ώρα στον άνδρα μπροστά της. Ο Dante το παρατήρησε με την απορία να είναι εμφανή στο βλέμμα του. <<Ήμουν έτοιμη να το πετάξω, όταν είδα το όνομά σου να αναγράφεται στην πρώτη σελίδα...>> είπε και ο Dante άνοιξε το δερμάτινο και παλιό εξώφυλλο για να έρθει αντιμέτωπος με τον γραφικό χαρακτήρα του Nickolas.

Finito quello che ho iniziato, Dante.*

<<...μας έγραφε συχνά στα γράμματά του για εσένα, ένα παιδί που δεν πιστεύει στους μύθους και τα παραμύθια, που η φαντασία του έχει καταστραφεί. Δεν ξέρω εάν ηταν υπερβολή όσα έλεγε, αλλά σε θυμήθηκα και θεώρησα σωστό να σου δώσω το τετράδιο, αφού έγραφε το όνομά σου. Συγνώμη που σπατάλησα το χρόνο σου, πρέπει να πηγαίνω.>> η νεαρή απομακρύνθηκε από την πόρτα του σπιτιού του, ενώ ο Dante άγγιξε με τα ακροδάχτυλά του τα λόγια του άνδρα.