Η γοργόνα

5ο

<<Δεν είναι πολλές ημέρες, σήμερα άλλαξα το ωράριό μου.>> απάντησε στην ερώτησή του και τα μαύρα μακριά μαλλιά της γλίστρησαν, κρύβοντας το σκοτεινό βλέμμα της.

<<Θα πρέπει να είσαι πιο προσεκτική δεν θα ήθελα να χάσεις τη δουλειά σου. Η παρουσία σου ίσως αποδειχθεί ευχάριστη.>> ο Dante άγγιξε τα μαλλιά της διστακτικά στην προσπάθειά του να δει ολόκληρο το πρόσωπό της. Ήθελε να παρατηρήσει όλες τις αψεγάδιαστες λεπτομέρειές του, αλλά για άλλη μια φορά δεν τα κατάφερε.

<<Dante;>> μια γυναικεία γλυκιά φωνή ακούστηκε και αμέσως μάζεψε το χέρι του. Σηκώθηκε απότομα και πλησίασε την Carla που στεκόταν μπροστά του. Την αγκάλιασε τυπικά και κάθισαν μαζί στο τραπέζι.

<<Carla! Νόμιζα πως δεν θα ερχόσουν.>> είπε και η Rena απομακρύνθηκε από κοντά τους. Η γυναίκα χαμογέλασε.

<<Μετά από το τηλεφώνημα που μου έκανες σκέφτηκα πως θα ήταν κρίμα να αφήσω το ραντεβού με έναν τόσο γλυκό άνδρα.>> άγγιξε απαλά το χέρι του, μα το βλέμμα του έπεφτε συνεχώς στη νεαρή φοιτήτρια, γεμάτο περιέργεια. <<Μην μου πεις πως το τετράδιο του θείου μου είναι ενδιαφέρον τελικά!>> αναφώνησε στη συνέχεια και πήγε να το αγγίξει, αλλά ο Dante το έκλεισε αμέσως, ταραγμένος. Δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να μάθει κάποιος πως διαβάζει τις θεωρίες ενός καπετάνιου για την ύπαρξη γοργόνων.

<<Έχουμε ένα ραντεβού. Δεν θα μιλάμε για το παρελθόν, αλλά για το παρόν. Για αυτό πείτε μου Δεσποινίς, τι δουλειά μπορεί να κάνει η ανιψιά ενός ναυτικού;>> είπε και ανταπέδωσε το άγγιγμα στο χέρι της γυναίκας. Εκείνη χαμογέλασε γλυκά και του απάντησε αμέσως.

<<Αγαπητέ κύριε, ασχολούμαι με την τέχνη φυσικά. Αποφάσισα να γίνω μια φοβερή αρτίστα, παρουσιάζοντας τις δημιουργίες μου σε όλο τον κόσμο. Η σειρά σας μεσιέ.>> και οι δύο γέλασαν δυνατά μην μπορώντας να παραμείνουν για πολύ σοβαροί. Το βλέμμα της και ο λόγος της, προκαλούσαν ένα αίσθημα οικειότητας. Κάτι το οποίο είχε να νοιώσει χρόνια ο Dante.

<<Η δουλειά ενός καθηγητή σε πανεπιστήμιο είναι κάτι που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα μπορούσα να φανταστώ. Στην αρχή εργαζόμουν σε εργαστήρια βιολογίας, έχοντας κάνει φυσικά αίτηση για τη θέση του καθηγητή, αλλά το φυσιολογικό ήταν να με δεχτούν στα πενήντα μου. Ξαφνικά όμως, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα. Ένας από τους καθηγητές είχε χάσει τη ζωή του εξαιτίας μιας χρόνιας πάθησης, χρειάζονταν επειγόντως αναπληρωτή και απευθύνθηκαν σε εμένα.>> τελείωσε την ιστορία του και η Carla τον κοίταξε έκπληκτη.