AYDINLIKTA SAKLANMAK

I

Öncelikle herkes bu satırın altına, başladığı tarihi ve saati yazabilir mi? Bu benim için çok özel ve önemli. Oy verip, yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalar!

I

Göğüs kafesimize dokunanlar, orada tutsak kalanlar.

Feridun Düzağaç, Beni bırakma

Mark Ronson, Miley Cyrus, Nothing Breaks Like a Heart

Alin.

Dört harf.

İki hece.

Ama her gece.

İsmim Alin... Alin Uz. İsmimin anlamını her zerresine kadar taşıyorum.

Alin; Parıldayan, aydınlık demek.

Karanlıkta saklanıyorum.

Kasım ayının ortalarındaydık. Rihem'de yine sıradan yağmurlu bir gündü. Hayır, sıradan değil. Bugün onun doğum günü; 11 Kasım. Her doğum günü partisine gittim. İstisnasız her verdiği partilere de katıldım. Hiçbirinde beni görmedi, duymadı, bilmedi.

Bunların dışında aynı okuldayız. Bir keresinde kantinden kahve almıştım ve o kahveyi yanlışlıkla üstüne dökmüştüm. Kimin üstüne döktüğümü görmek için kafamı ona doğru kaldırdığım zaman donakalmıştım. Bu sefer görür, tanır sanmıştım.

Yanıldım. Hep olduğu gibi; ihtimallerin arasında sıkışıp kaldım.

Kahveyi üstüne döktükten sonra yüzüme dahi bakmadan, "Ah, dikkat etsene biraz kızım." diyerek acele ile yanımdan uzaklaşmıştı. Ve benim o an tek yaptığım şey donmuş bir suratla ona bakmaktı. O gittikten sonra da izi hep orada kaldı.

Aynı okulda olmak dışında da evlerimiz karşı karşıya. Benim odamın camı onun odasının camına bakıyor ve perdesi hep açık olduğundan benimkisi hep kapalı oluyor. Tam olarak 10 yıldır böyle. 10 yıl boyunca onun için yazın en sıcak günlerinde bile karanlığa maruz kaldım.

Onun için.

İri bir yağmur damlası saçlarıma izini bıraktığında elimi saçlarıma götürüp ıslaklığını sildim. Şimdi Efra ile okulun bahçesindeki bir banka oturmuş yağmuru seyrediyorduk. Sadece susuyordum. Bugün ağzımı yoklama haricinde hiç açmamıştım. Efra sebebini biliyordu, her yıl bugün olduğu gibi.

Efra ile sıkı bir arkadaşlığımız vardı. Lise hazırlıkta tanışmıştık ve şimdi lise sondaydık. Barlas'ı ve sahip olduğum olağanüstü gücümü sadece o biliyordu.

Sahip olduğum güçler... Ne kadar komik değil mi? İnsanın inanası gelmiyor. Tüm dünyada tek ben. Milyonlarca kişiden tek ben... İzlediğimiz ya da okuduğumuz o fantastik türlerde ki gibi. Keşke bir kitabın içinde olsaydım. Ve bunlar bu dünyada olmasaydı.

Çok zor; Karanlıkta saklanmak. Her an bir aksilik olup elektrik gidebilir, ışıklar sönebilir ve karanlık beni yenebilir. Herkes her şeyi öğrenir. Yalanlar silinir. Doğrular öğrenilebilir. Gerçek bilinebilir.

Korkuyorum. İliklerime kadar korkuyu hissediyorum. Çünkü saklanılan her gerçek bir gün öğrenilecek. Ama biliyorum, değerdi.

Ve o;

Barlas... 10 yılım... İmkansızım.

Ve o, en büyük yaram.