AYDINLIKTA SAKLANMAK

IV

Oy verip, satır arası yorum yapmayı unutmayın^^

İyi okumalar!

IV

"Karanlıkla olan savaşın, onunla aranda var bir karışın."

Can Ozan, Kalbimden Tenime

Feridun Düzağaç, Beni Bırakma

Redd, Nefes Bile Almadan

FINNEAS, Break My Heart Again

Elim onun sıcak avucunun içindeydi. İnanılır gibi değildi. Onca senenin ardından, onca imkansız düşünce ve hayallerden sonra bu anın yaşanıyor olması inanılır gibi değildi.  Kalbim göğüs kafesimi yıkıp geçecek kadar hızlı atıyordu. Güm, güm, güm. Sen benim kalbime sığıp taşıyorken, ben senin kalbine neden yüküm?

Elini tuttuğum gibi yürümeye başladı. Bende elini tuttuğum halde peşinden koşmaya. Adımları büyüktü. İlerlerken aklıma bisikletim geldi ve Barlas'ın elini kendime doğru çekerek, "Bisikletimi almamız lazım onu unuttuk." dedim. Ben aklımı elini tuttuktan sonra bırakmıştım...

Barlas bana doğru döndü. Önce bana sonra da arkamızda olan banka yasladığım bisikletime baktı. Sonra elimi bıraktı. Dilim kopsaydı da söylemeseydim ya. Arkamızdaki bisiklete doğru yürüdü ve tek eliyle bisikletimi aldı. Bana doğru yürüdü. Yanıma gelince ben de onunla beraber yürümeye devam ettim.

Parktan çıktığımızda kaldırımın yanına park edilmiş Barlas'ın arabasını gördüm. Barlas pantolonunun cebinden araba kumandasını çıkarttı ve arabanın kilidini açtı. Arabanın yanına geldiğimizde bagajı açtı ve bisikletimi bagaja yerleştirdi. Gözüm bagajda Barlas'ın ceketinin altından açıkta kalan kahverengi eski bir deftere kaydı. Kaşlarımı çattım. Daha önce bu defteri görmemiştim. Sorsam mı? Bu düşünceden anında vazgeçtim çünkü sorsam da söylemezdi. Çok merak ediyordum içinde ne yazdığını. Baya eski bir deftere benziyordu.

Gözlerim deftere doğru daldığında Barlas bagajı kapattı. Dalmış olduğum için bir anda sesten ürktüm ve omuzlarım titredi. Barlas ön koltuğa doğru yürümeye başladığında ben de yürüyüp sağ ön kapıyı açıp koltuğa oturdum. Kapımı ardımdan kapatıp ehliyet kemerimi bağladım. O an yeni aklıma gelen soruyu sordum. "Nereye gidiyoruz?"

Sol tarafımdaki Barlas'a baktım. Ehliyet kemerini bağlarken bana baktı, "Hesabın kime ait olduğunu öğrenmek istemiyor muydun? Onu öğrenmeye gidiyoruz." diyerek soruma cevap verdi. Başımı aşağı yukarı sallayarak anladığımı belirttim. Arabayı çalıştırdı ve park halinden çıkıp sürmeye başladı.

Camdan yolları izlerken arada kaçamak bakışlar atıyordum ona. O ise ciddiyetle arabayı sürmeye devam ediyordu. Bir eli ile arabanın radyo tuşuna bastı ve bir şarkı çalmaya başladı. Şarkını ismine baktım. Feridun Düzağaç'ın, Beni Bırakma şarkısıydı. Barlas bana baktı. Sözleri tanıdıktı. O an hatırladım, partinin olduğu akşam beni bilinmeyen numaradan arayan kişinin bana dinlettiği şarkıydı. Şimdi de burada Barlas'ın rastgele açtığı bir şarkıydı. Rastgele miydi? Tesadüf olabilirdi bir kere de. Barlas beni neden arasındı ki? İyice saçmalıyordum.

Çalan şarkıdan rahatsız oldum ve, "Şarkıyı değiştirebilir miyim?" diye sordum.

Barlas saniyelik bana baktı ve önüne dönüp, "Neden?" dedi.