7 Μαρτίου 1993
Κρατούσε το γράμμα του στα χέρια της και τον περίμενε.
Φορούσε το αγαπημένο του φόρεμα και κοίταζε την θάλασσα που τόσο αγαπούσε αλλά και μισούσε ταυτόχρονα..
Αυτή ήταν που τους κρατούσε χώρια και αυτή τους ένωνε κάθε φορά.
Προσπαθούσε να ηρεμίσει την καρδιά της που χτυπούσε τόσο γρήγορα στο στήθος της αλλα μάταια.. σε λίγο θα τον έβλεπε ξανά!
'Εδώ είμαι.. σε περίμενα.. ακόμα σε περιμένω..' ψιθύρισε προς στη θάλασσα και πήρε μια βαθιά αναπνοή.
Εκείνος στεκόταν λίγο πιο πίσω και την χάζευε. Η εικόνα της, ό,τι πιο όμορφο είχε δει ποτέ του.
Εκείνη να τον περιμένει στο αγαπημένο τους σημείο, ο αέρας να παρασέρνει τα λυτά της μαλλιά και το αγαπημένο του φόρεμα.
Το κόκκινο, εκείνο που φορούσε όταν την είχε πρώτο δει τότε..
Με αργά και σίγουρα βήματα άρχισε να την πλησιάζει.
Εκείνη ήταν χαμένη στις σκέψεις της, μέχρι που ο ήχος από τα βότσαλα την επανέφερε στο τώρα .
Δεν ήταν πια μόνη.
Γύρισε και όλα σταματησαν. Η καρδιά της, η αναπνοή της, όλα..
Ήρθε!
Ήταν εδώ πια. Και τίποτα δεν θα τους ξανά χώριζε..
