DÜNYADAKİ TANRI (Düzenlenmektedir!)

Dünya'da İlk Gün

Ülgen Han gözünü açtığında bir ovanın ortasında idi. Bu ovanın neresi olduğunu bile bilmiyordu. Evet Dünyayı kendi yaratmıştı. Fakat milyarlarca yıl önce idi. Hatırlamasına olanak yoktu. Etrafına baktığında sadece karlı dağlar görüyordu. Bu dağlar nereydi? Hemen kişi bulmalıydı. Neyse ki Dünya üzerinde ki her dili biliyordu. Etrafta amaçsızca yürümeğe başladı. Kendi insan halini bile görmemişti. Ama elleriyle yüzüne baktı. Yüzü genç bir insanın yüzünü anımsatıyordu. Yumuşak,pürüzsüz ve sakalsız...

****

Kişilerin yaşam alanına gelmişti. Büyük bir şehirdi. Kalabalıktı. Manyalcalardan(tabelalardan) anladığı kadarı ile Türkiye'de idi. Bir polis gördü. En iyisinin ondan yardım istemek olduğunu düşünüyordu. Polis uzun boylu sarışın biriydi. Ya da kendisi mi kısaydı ? Polise yaklaşıp:
-Esenlikler Olsun.
-Esenlikler olsun küçük bey. Buyur?
-Ben yolumu kaybettim. Yaşayacak bir yerimde yok. Sizden yardım istemekten başka seçeneğim yok.
Polis onun gözünün içine baktı. Onu nedenini bilmediği bir şekilde çok sevmişti. Ona yardım edebilmek için her şeyi yapardı. Polis ona bakıp:
-Bir saniye gözle küçük adam.
Polis arkasını dönüp orada ki polis aracına yürüdü. Elinde telsiz ile geri geldi. Kendi kodunu söyleyerek konuşma başlattı. Yolbaşçısı(Amir) ona cevap verip dinlediğini söyledi:
-Yolbaşçım biraz işim çıktı. Bana bir saat kadar izin verebilir misiniz?
-Olur. Bir saati çok geçmesin.
Polis aracına doğru Ülgen'e buyur etti.
Ülgen ilk defa araca binecekti. Polise bakarak:
-"buna nasıl bineceğim?"diye sordu.
Polis hafif gülümseyerek:
-Böyle bineceksin küçük adam. Kapıyı açtı. Ülgen arabanın ne olduğunu biliyordu. Birak nasıl binileceğini bilmiyordu.

****

Evine gittiklerinde onun yoldaşı olduğunu gördü. Hanımı(Cengiz Han'ın dilimize kattığı bir sözcükdür.) yüklü idi. Ülgen görmüştü ve anlamıştı. Bu polis yoksuldu. Polisin omzuna çok yük olmak istemiyordu. Ama anlayamadığı bir şey vardı. "İnsanlar bu kadar iyiler miydi?" Eskiden olsa evet insanlar birbirine yardım ediyordu. Ama artık dünya değişmişti. Dünya çok kalabalıktı. Kimse kimseye güvenmiyordu. Birak çeşit çeşit kişi vardı. Acaba kendisinin bir özelliği mi vardı ? O an beyninde başka bir şey canlandı. Polise ve yoldaşına adını sormayı unutmuştu:
-Bu arada sizlere adınızı sormayı unuttum. Adınızı öğrenebilir miyim?
Polis gülümseyerek:
-"Benim adım Ertuğrul yoldaşımda Günel"dedi. Ülgen Han onların güzel bir ev içi(aile) olduğunu anlayabiliyordu:
-Benim de adım Ülgen. Sizinle tanıştığım için kıvanç duydum. Ülgen Han onlara geri otağına gittiğinde sıylık vermek (ödül) istiyordu. Ona dünyanın ne duruşta olduğunu sormak istiyordu. Buralara gelene kadar biraz dünyayı gözlemlemişti.