BALKONDAKİ SIR

Not-4.bölüm

Merhaba arkadaşlar! Öncelikle oy verip yorum yaparsanız çok sevinirim😉😉
İyi okumalar!😘😘

Akşam olmuştu. Ne gelen vardı ne de giden. Oda iyice karanlık olmaya başladığında yataktan kalktım ışığı açmak için. Ama elektrik düğmesine bastığımda elektriğin açılmadığını farkettim. Anlaşılan elektriklerde yoktu. Sonra  balkona doğru yöneldim. Sokaktaki elektrik lambaları perdeyi pencerenin önünden çektiğimde odayı bir nebze olsun aydınlatmıştı.

Rüzgar' da henüz gelmemişti. Açıkçası biraz korkmaya başlamıştım. Perdeyi pencerenin kenarına çekmiştim ve öylece bırakıp yatağıma geçtim. Kafamı yatağın başlığına yasladım,bacaklarımı kendime doğru çektim. Boşta kalan ellerimle de battaniyenin bacaklarımı örtmesini sağladım.
Sokak lambalarının odayı aydınlattığı sırada aklım hala çok karışıktı. Hem korkuyor hemde nasıl kurtulacağımı düşünüyordum.

Ben bu düşüncelere daldığım sırada kapının açılma sesleri gelmeye başladı.

Sesler kesildiğinde odama doğru gelen ayak sesleri beni tedirgin etmeye başladı.
Hemen battaniyenin altına girdim,başım dışarıda kalacak şekilde battaniyeyi üzerime örttüm.

Kapı açıldı, gelen Rüzgardı...

"Korkma, ben geldim."dedi.

"Korkmadım. Sadece biraz tedirgin oldum. Normal olarak." dedim.

"Peki öyle olsun bakalım."

"Öyle tabii. Ayrıca ben bu odada kalmaktan sıkıldım. Aşağı inmek istiyorum. Dışarı çıkmak istiyorum."

"Yavaş sen önce bir sakin ol istersen, ayrıca dışarı falan çıkamazsın. Ama istersen aşağı inebilirsin. "

"Senden izin falan istemedim. Sadece beni bırak gitmek istiyorum o kadar. Anlıyor musun?"

"Bu evde benim kurallarım geçerli ve ben ne istersem o olur sen anlıyor musun?"

"Beni buraya kendi isteğimle getirmedin farkındaysan, o yüzden senin kuralların beni ilgilendirmez."

"Tamam uzatma, ayrıca sen hasta değil misin? Nerden geliyor bu enerji?"

"Hiç komik değil. Neyse başım ağrıyor,senle uğraşamam."

"Tamam ben sana ilaçlarını getireyim."

"Hayır,bende geliyorum. Kaç gündür yatmaktan çok sıkıldım."

"Tamam  sende gel."dedi.

Yataktan kalktım. Ama bacaklarım hala ağrılar içindeydi. Güç bela ayağa kalktım. Üstüm başımda hala depremin izleri vardı resmen. Üzerimdeki kesiklerle dolu yırtılmış tişörtüm ve pantolonumun birkaç yeri de aynen bu şekilde yırtılmıştı.

Rüzgar yataktan kalktığım sırada beni baştan aşağı iyice incelemeye başladı. Gerçekten acınası bir haldeydim.

"Beni burda bekle hemen geliyorum."

"Neden?"

"Bekle dedim sadece."

"Tamam." Dedim bezmiş bir şekilde.

Yaklaşık bir on dakika sonra Rüzgar elinde bir iki kıyafet parçasıyla geldi. Onları bana uzatıp,

"Bunları giy, sonrada aşağı in."

Şaşkın bir şekilde bir Rüzgara birde kıyafetlere baktım.

"Niye öyle bakıyorsun?"  dedi Rüzgar.