iemand die ik ken

deel 1

Ik ben Lynn, 13 jaar oud en vandaag is mijn 1ste dag op de middelbare school. Ik heb er zin in, maar ben bang. Bang dat ik niemand ga kennen, bang dat ik geen vrienden ga maken, bang om alleen in de speeltijd te zitten,bang...    zo gaat het nog een tijdje door. 

Ik neem deel aan de ontbijttafel, bijna iedereen is er behalve mijn broer Wyatt. Hij heeft moeite met uit bed te komen, maar het lukt hem uiteindelijk wel. Ik pak een boterham en de choco en begin hem te smeren. 'Heb je er zin in de 1ste schooldag?' Ik ben te moe om met woorden mijn mama's vraag te beantwoorden dus knik ik maar. Ik neem een hap van mijn boterham, ik denk na als ik alles in bijn boekentas heb gestoken, ik wil de 1ste dag liever alles mee hebben dan dat ik al iets vergeet. Ik zou me dootschamen. Eindelijk is Wyatt daar. Hij neemt deel aan de tafel en neemt zijn cornflaces, terwijl ga ik in de zetel nog wat op mijn gsm zitten voordat we vertrekken.

Ik neem mijn fiets en ga alvast klaar staan om te vertrekken. Nog geen tien seconden later staat mijn broer hier. Nu kunnen we vertrekken, laat het middelbaar maar komen!

Met mijn fiets aan de hand wandel ik de speelplaats over. Hier en daar zie ik iemand naar me kijken, waarschijnlijk wachten ze op een vriend of vriendin. Aan de overkant van de speelplaats zijn de fietsenstallen, alleen voor de eerste jaars. Ik zet mijn fiets in het rek en neem mijn boekentas van het fietsenrek. De zenuwen stromen door heel mijn lijf, maar probeer ze te nigeren( wat maar half lukt). Voor ik terug naar de speelplaats ga check ik mijn gsm of mijn moeder nog een berichtje heeft gestuurd en ja hoor, ze heeft een berichtje gestuurd. Ik ken me moeder toch zo goed.😂

mama: Veel succes op de eerste schooldag 😘.

Lynn: thanks, ly.

Wat is me moeder toch een schat!

Ik steek me gsm weg en wandel naar de speelplaats. In de verte zie ik een groepje kinderen staan van men school van vorig jaar. Rustig wandel ik er naar toe. Het zijn niet allemaal vrienden maar ik heb momenteel niets anders of heb niemand anders om bij te zitten dus moet ik het maar met hun doen. Het zijn een aantal meisjes en een paar jongens. Ik ga bij de meisjes zitten en luister naar de gesprekken over koetjes en kalfjes.

Eindelijk gaat de bel, het duurde een eeuwigheid. Ik ga helemaal vanachter staan in de rij, want ik ken niemand. Zelfs niet iemand van dat groepje waar ik bij zat. Wij mogen als tweede klas vertrekken naar binnen. Terwijl ik de trappen oploop, waar er best veel van zijn, voel ik mijn hart een sprongetje maken van opwinding. Een nieuw hoofdstuk is begonnen in mijn leven! Ik tel acht meisjes, met mij er bij negen, en elf jongens...wacht, twaalf jongens. Dat betekend dat we met 21 in klas zitten. ok, best veel. In het lager zat ik meestal met achttien of minder in klas, zelfs zat ik in een jaar met elf in een klas wat wel tof is maar ook negative eigenschappen heeft bv. minder traktaties van jarigen. 

Ik zet mijn boekentas neer en zet me achter mijn bank waar er een naamkaartje met mijn naam op staat. ' goeie dag iedereen, ik ben meneer Julians en ben jullie klastitularis, leerkracht nederlands en aardrijkskunde. We gaan beginnen met een namenrondje, je zegt je naam en een paar dingen over jezelf.' De leerlingen stellen elk om hun beurt zich voor. Al snel is het mijn beurt:' Hallo, ik ben Lynn. 13 jaar en ik turn.' Zo gaat het nog een tijdje door. We maken een slinger van onze verjaardagen. Ik schrijf mijn verjaardag in een vlaggetje, 25 januari, en versier het een beetje. Als ik klaar ben dien ik het in bij meneer Julians. 

De dag gaat al snel voorbij, het is raar om naar een gloednieuwe school te gaan dan dat de school die je al 6 jaar gewend ben. Maar ik kan er mee leven.