-2-
"Oh Sehun! ငါမင္းကို မုန္းတယ္..."
ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားရတဲ့ စကားသံေနာက္ Se Hun နႈတ္ခမ္းပါးေတြကို တစ္ခ်က္မဲ့လိုက္ကာ နားထဲဆို႔ထားတဲ့ ဂြမ္းေတြေပၚမွာ နားၾကပ္ႀကီးတစ္ခု ထပ္တပ္ထားလိုက္သည္။
"မုန္းေပါ့... Hyung မုန္းတာ ကြၽန္ေတာ္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ..."
Se Hun ေအာ္လိုက္ရင္း အိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိုက္သည္။ အခန္းထဲမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းသံအလိုက္ ကုတင္က အနည္းငယ္ တုန္ခါေနေသးသည္။ ေတာ္ေသးတာက ဒီေန႔ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ႐ွိမေန။ Lu အိမ္မွာေတာ့ လူ႐ွိခ်င္႐ွိမွာေပါ့။ သူတို႔ရန္ျဖစ္ေနမွန္းေတာ့ သိၾကမွာပါပဲ။
မ်က္လံုးကိုအလိုက္သင့္မွိတ္ကာ သဲ့သဲ့ပဲ ၾကားရေတာ့သည့္ သံစဥ္ထဲ ေမွ်ာေနလိုက္ရင္း စိတ္က အလိုလို Luhan Hyung ဆီေရာက္သြားသည္။
ဒီေန႔ သူ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ အဲ့ဒီ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္သြားခဲ့တာပါ။ Kim Jong In အဆြယ္ေကာင္းလို႔ေပါ့။ ေမာင္မင္းႀကီးသား ေက်းဇူးေတာင္ တင္ရဦးမည္။ မဟုတ္လွ်င္ Luhan Hyung ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆို အဲ့မိန္းမရဲ႕ ညိွဳ႕ကြင္းထဲကို က်ေနေလာက္ၿပီ။
"Aish..."
အျပစ္မရွိေသာ ေျခရင္းဘက္မွ ေစာင္ေလးကို ကန္ေက်ာက္ရင္း Sehun ေအာ္ပစ္မိလိုက္သည္။
အဲ့ဒီ့ Ming Jung ဆိုလား ဘာလား အစ္မႀကီးကို မေက်နပ္တာေတာ့ အမွန္။ သူ႔ကို ဆိုလွ်င္ အျမဲလိုလို ေအာ္လိုက္ဟစ္လိုက္ ႐ိုက္လိုက္မဲ့လိုက္ ဆက္ဆံတဲ့ Lu Han Hyung က အဲ့အစ္မႀကီးနဲ႔က်ေတာ့ ျပံဳးလို႔ရႊင္လို႔။ ဘာမွန္းကိုမသိ။
အိပ္ရာေဘးမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ နားစည္ေတြကို ႏွိပ္စက္ေနေသာ ကက္ဆက္ကို ခလုတ္ပိတ္ခ်လိုက္သည္။
"မုန္းတယ္! Hyung ကို မုန္းတယ္...!"
ေျပာေနက်စကားကို ေအာ္ဟစ္ရင္း Se Hun အိပ္ရာေပၚလွဲမိျပန္သည္။
ESTÁS LEYENDO
"I Hate You. But..." [HunHan]
Fanfic"But, I hate you." is the most painful word while "I hate you, but..." is the most beautiful one.