Şok yaşadığımın farkındasınız değil mi? Adam gelmiş, bana küçük kardeşim diyor ve ben öyle salak salak bakıyorum. Yalan söylüyor oabilir miydi?evet. Peki söylemiyor olabilir miydi?evet. Peki şuan ne yapacağım?"susmaya devam etmek yerine bir şey söyleyecek misin?"düşüncelerimi bölen sesle birlikte bakışlarım alp'i buldu. Hâlâ konuşamıyor, kaskatı kesilmiş bir şekilde duruyordum. En sonunda tüm cesaretimi toplayıp "sana neden inanayım?"dedim. Evet böyle devam,hadi kızım! kısa bir süre durdu ve gözlerime baktı."12 yaşındayken eve misafirler gelmişti.Tabii ben o aralar çok daha büyüktüm, bazı şeylerin farkındaydım.Misafirler seni görmek istediğinde kaç kere seslenmemize rağmen bir ses bile vermemiştin. O adam beni senin odana gitmemi ve seni çağırmamı söylediğinde ne yapacağının farkına varmıştım.Para için seni..bedenini kullanacaktı."ben ellerimi yumruk şeklinde sıkarken tekrar başladı konuşmaya."Odana çıktım, çıktığımda yerlerde ki kömür tozu her yere dağılmıştı. Duvarlarında - ic3peak- sözleri yazıyordu.Her yere bu tür şeylerden yazmış, etraflarına çizik atmıştın.Sana aşağıya gelmeni söylediğimde ise ne olacağını anlamış olacaksın ki,benden yana olan nefretini ilk orada dile getirdin. Odadan çıkmadan evvel ise ' büyüdüğümde hiç bir şey tahmin ettiğiniz gibi değil,her şey daha farklı olacak. İşte o zaman benim günüm olacak' diyip beni orada öylece bırakmıştın. Yanlış anlama ,sana asla kızmıyorum. Sadece bana inanmanı istiyorum . Bana inan. Bana inan ki senin günün gelsin."son söylediği söz kalbimi acıtırken ne yapacağımı tahmin edemiyordum. Gerçek olma ihtimali, gerçek olmama ihtimalini bu anlattığı şeyden sonra düşürmüştü."Benden ne istiyorsun?" dedim kısık çıkan sesimle. "Kendi gününü ilan etmeni istiyorum ezgi. O adam hâlâ hayatta,deden ise sen 10 yaşındayken o adam tarafından öldürülmüş. Sebebi ise, deden seni almaya geldiğinde o adam izin vermemiş. Deden ısrar edince adamlarına garaja götürmelerini ve kendisini beklemelerini söylemiş.Garajda ise türlü işgencelere marus kalmış ve dayanamayıp vefat etmiş."dedi. Ölmüştü.Daha ondan intikam alacaktım,neden ölmüştü ki? Son kez sarılsaydım keşke. Giderken sarılamamıştım."Güçsüzüm.Bu hayatta babamın çakısından başka hiç bir şey kalmadı, böyle bir şey yapacağıma inanmıyorum."Gerçekten öyleydi. Kimim vardı ki?
"Ben varım ezgi? Güvenmeyebilirsin ama yanındayım." inanmalı mıydım? bence hayır.Yada inansaydım en kötü ne olurdu ki.
"yarın beni burdan kaçırabilir misin?"dedim bir çırpıda. Şok olmuş bir şekilde yüzüme baktı,ne demiştim ki?"kaçırabilir miyim? Ezgi hislerinden emin misin?" ne diyordu?Ah! neden insan oğlu her boku yanlış anlıyordu ki?
"Hey! yanlış anladın. Hastaneden intikam için kaçırır mısın diye sormuştum aslında.."
Uzun bir süre yüzüme baktıktan sonra kendine yeni gelmiş gibi kafasını salladı."Kaçırırım,yani yardım ederim. Hazırlan sen."dedi ve bir şey demeden çıktı.
Benim günüm gelmişti.
Benim günüm ayagima kadar gelmişti.
Şimdi ise sıra bendeydi.
______________________________________________
alp'i hic sevmedim direkt boşa ezgi🥰
______________________________________________
