"An Untold Love Story"

A/N;

I, Y.U.A, Is spreading awareness of how to save this planet to the upcoming destroyance by the future. Using my pen, my knowledge I am willing to write a 'what if' which is based on the NASA scientist that we only have 4-5 years left to save and fix this planet of ours, If not we might face the end of us immidiately. We have and need to save this beautiful planet created and given by god to us. #LetTheEarthBreathe

----

I woke up as soon as the alarm started to ring, Today is June 15, 2027. Like the usual days I did my morning routine.

"NASA scientist yet again protested in the streets of New York city, They did this also last 2022 and 2025 yet they are still not yet listened to? Would we really face the end of us if we would not make a change?" I turned off the TV as I heard once again the tragic news. Lagi na lang namang ganito.

Flood and landslide is happening everyday halos walang tigil ang pag-ulan at pag-apaw ng baha, Imagine yourself eating with your family habang may baha tas may mga basura pang nakakalat, Isn't that bullshit?

"Anak? I'll be going to get grocery bantayan mo muna si Sam, Baka kasi maglaro na naman yun sa baha" My mother told me as I gladly nodded, Buti na lang gumagana pa ng maayos ang drainage ng village na tinitirhan namin. "Sige, Ma. Ingat" Wika ko at kinuha ang selpon ko.

Hindi kagaya noon na kahit nasa liblib ka pang lugar ay malakas pa din ang signal, Ngayon? Halos akyatin mo ang mount everest makakuha ka lang ng signal. Last month nasira kasi yung mga satelite, Ewan ko na lang talaga.

I opened facebook, 'Help! Pray for Bohol as another typhoon is coming towards the island' yun agad ang bumungad sa facebook ko. Teka...lang? Andun sina Stacey at Rye mga kaibigan ko....and Bohol was just strucked by a typhoon 3 weeks ago?! "Fuck..." Mahina akong napamura sa naisip ko, yet another typhoon is coming sana safe sina Stacey at Rye.

"K-kuya?" My little sister Sam called, "Yes?" I said and putted--holy shit! "A-anong nangyari sayo?!" Tanong ko habang tila balisa ang kapatid ko. "K-kuya? May mga t-tao sa labas!" Sigaw niya habang umiiyak.

"Tulong!! TULONG!!" Isang malakas na sigaw ang narinig ko bago ako mawalan ng malay.

"Anak?! Anak!! Gising! Vince!!" Narinig ko ang boses ni Mama at unti-unti ko namang iminulat ang mga mata ko, "M-ma?" Utal-utal kong wika habang kinukusot ang mata ko. Ano...anong nangyari?

"Anak, Kanina ka pa sumisigaw. Nag-aalala na ako, Si Sam asan?" Tanong ni Mama, Tiningnan ko ang relo ko at 6:03 pm na pala, Siguro nakatulog lang ako. "Wala ba siya sa labas?" Sambit ko.

"Wala eh, Siguro andun sa kapit bahay. Tawagin mo nga ng makakain na tayo" Pagkasabi nun ni mama ay sabay na may pumutok sa labas.

Kaagad akong lumabas para tingnan ang nangyayari, Ano toh?

May nagbabarilan...nagpapatayan sila?!

"Tama na!! Tama na please!!" Sigaw ng isang bata na binabaril...ng isang lalaki. "Kuya!!" Nabalik ako sa ulirat ng marinig ang sigaw ng kapatid ko, I quickly looked for her as she looks so scared. Madaming nagpapatayan na hindi malaman ang dahilan, Kinarga ko si Sam at tumakbo papalayo. Kasabay nun ang pagkasa and pagputok ng baril na tumama....kay MAMA?!

"Mama!!!!" Sabay naming sigaw ni Sam at pinuntahan si mama na nakahiga sa kalsada habang naliligo sa sariling dugo. "M-mama" Sam's voice broke as she looked at my mom. Pinilit kong hindi umiyak pero...wala, hindi eh. Naiyak pa din ako, Pero alam ko sa sarili ko na kailangan kong maging matatag para sa kapatid ko.