weer terug samen

terug denken

Ik kijk het 8 uur journaal terwijl ik bami aan het eten ben. Het gaat over een vermist meisje van 15 jaar. Door dit nieuws denk ik aan Vera, zij was ook 15 toen ze verdween.

Ik weet het nog precies. Ik wilde met haar afspreken maar ze zei dat ze niet kon, dat vond ik raar want we hadden geen toetsen. Ik had haar toch laten gaan, waar ik nu heel erg spijt van heb. Die avond om 6 uur belde de vader van Vera mij op om te vragen of Vera bij mij was. 'nee, ze zei dat ze niet kon afspreken' had ik geantwoord. Vera's vader klonk bezorgt 'weet je misschien waar ze heen is?' vroeg hij. 'nee' ik was op dat moment met mijn kat aan het spelen. 'weet je het heel zeker? Ze is niet thuis gekomen.'

Daarna was het allemaal heel snel gegaan. De politie kwam langs en ging vragen of ik wist waar ze was, maar dat wist ik niet. De politie heeft twee weken gezocht maar ze was nergens te vinden. Ik kon het niet accepteren dus ging ik zelf zoeken. Elke dag na school belde ik haar wel 20 keer, maar nooit nam ze op. ik had overal posters opgehangen met 'vermist!' Ook was ik vaak in het bos of bij haar verzorgpony om te kijken of ze daar was. Maanden gingen voorbij en ik was nog steeds verdrietig en boos, ze kon niet zomaar weg zijn! Er was een herdenk plaats voor haar maar ik wilde haar niet herdenken ze was niet dood! Ik wist het zeker, ze was ergens maar ik wist niet waar.

Nu is het 5 jaar later. Ik ben nu 19 en denk nog steeds soms aan haar zoals net, door het nieuws. Ik wil dat niemand dat mee moet maken. Het is zo vreselijk om iemand van wie je houdt te verliezen. Als ik wist dat ze was gestorven aan een auto ongeluk was ik er ooit wel overheen gekomen, maar nu, nee ze moet nog ergens zijn!

Ik bedenk me ineens dat ze over 2 dagen jarig is/was. Ze zou 20 worden. Ik loop naar boven, naar het tafeltje met foto's waar ze leuk op lacht en foto's waar we samen op staan ik en Vera. We waren een perfect team. We hadden het altijd zo leuk samen als een van ons ziek was, was de ander verdrietig want die had dan zijn beste maatje niet meer. Al snel had ik weer vrienden maar toch er was altijd een leegde die alleen Vera kon vullen.