weer terug samen

wat lief

Ik volg Dion de kamer in. Ik zie Lizz liggen op een bed met het kindje in haar armen. Lizz kijk op en glimlacht. 'Hoi, hoe gaat het?' Vraag ik. 'Ik ben wel een beetje moe maar het gaat wel goed.' Zegt ze en ze klinkt inderdaad een beetje moe. Ik bedenk me ineens dat ik niet weet hoe het kind heet. 'Hoe heet ze?' 'Mandy Silver van Houten.' Ik moet meteen denken aan haar verzorgpony. 'Hebben jullie haar vernoemt naar je verzorg pony?' vraag ik. 'Ja, we vonden dat wel een mooie 2e naam.' Antwoord Dion die op een stoel is gaan zitten naast Lizz.

'Wil je haar vasthouden?' Vraagt Lizz. 'Tuurlijk.' Zeg ik verast en blij. Ik loop naar Lizz toe en kijk naar het kleine kindje. 'Wat is ze mooi.' Zeg ik. En ik meen het, het is een mooi kindje. Ik neem het kindje over van Lizz en ga aan de andere kant van het bed zitten. 'Ik heb nog een cadeautje.' zeg ik. 'Oh wat leuk' Zegt Lizz. Ik geef het cadeautje aan haar. Ze maakt het open en vind het een leuk cadeautje.

We praatje een tijdje. 'Was het de bedoeling dat het nu al geboren zou worden of is ze te vroeg?' zeg ik terwijl ik Mandy zachtjes wieg. 'ze is een week te vroeg maar ze is al groot genoeg. Dus het is niet erg.' Antwoord Dion die naar Lizz kijkt die langzaam in slaap valt. 'Zal ik Mandy in het wiegje leggen dan kunnen wij even wat gaan drinken.' Zegt Dion. 'Ja is goed dan kunnen ze even uitrusten.' Ik geef Mandy voorzichtig aan hem. Als het kindje in het wiegje ligt geeft Dion Lizz een kus en legt de deken over haar heen. Ik loop alvast naar de deur.

Iets later zitten we in het cafétje koffie te drinken. 'Je ziet er best moe uit.' Zeg ik. 'Ja, ik ben ook moe. Ik ben de hele nacht bij haar geweest.' 'snap ik. Alleen waarom is er geen familie? Die zijn meestal toch bij de Bevalling.' Ik zie dat zijn gezicht betrekt. Hij buigt naar voren. En fluistert die weten niet dat ze zwanger is. Die mochten alleen weten wat ze ging doen en daarna moet het contact ophouden. We hebben alleen mekaar en de collega's, die ondertussen ook al als een soort familie voelen.' Ik kijk hem vragend aan. 'Sorry, dat wist ik niet. Hoezo zijn er geen collega's dan?' 'Nee dat weet ik, het is niet eens de bedoeling dat je van ons af weet,' Hij lacht, 'Onze collega's zijn nu nog aan het werk, maar er komen er vast nog wat mensen op bezoek. En om 3 uur gaan we weer naar huis. Om daar wat uit te rusten.' ik knik.

Als we de koffie op hebben lopen we nog even naar Lizz. Ze slaapt nog. 'Dion ik ga er denk ik maar eens vandoor.' Ik geef hem een knuffel. Het voelt alsof ik hem al heel lang ken omdat het zo goed klikt tussen ons. Dat komt waarschijnlijk omdat hij zo aardig is. 'Doe haar de grote van mij.' Zeg ik voordat ik omdraai en wegloop.