Ölüm hayattaki en büyük gerçektir.Dün senin yanında olan,seninle gülen,oturup sohbet ettiğin kişi bugün yanında değil de yağmurdan sonra herkesin etrafta kokusunu duyduğu ve o kokuyu çok sevdiği kara toprakta seni karşılıyor olabilir.Etrafında o kadar kişi ölür; haberlerde duyarsın,arkadaşlarından duyarsın şu öldü,bu öldü diye bu ölümlere üzülürsün ama asıl üzüntüyü, asıl ölümü iliklerine kadar sevdiğin birini kaybedince hissedersin.O zaman,etrafındakilerin ölümlerine karşı olan üzüntünün hiçbir şey olmadığını anlarsın.Sevdiğin birini kaybetmek,onu bir daha resimlerinden başka bir yerde görememek,sesini bir daha duyamayacak olmak; sanki ciğerini sökmek gibi kendi ellerinle,sanki kezzap içmek gibi boğazından başlayıp tüm vücudunu yakmak,sanki nefes alamamak gibi saatler boyunca ve en kötüsü onu hatırlatan en ufak bir şey de bunları tekrar ve tekrar yaşamak.Ölümü ancak sevdiğin birini kaybedince anlarsın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalemin Kağıda Aşkı
PoesiaKelimelerle anlatır insan kendini çoğu zaman aklından,dilinden dökülüverirler.Bazen de susarlar uçsuz bucaksız bir uçurummuşcasına,sessizliği yüzüne vururcasına. -Yazıların hepsi bana aittir.
