UYANIŞ

Bölüm 3

O şey tabi ki kolyeydi. Akşam annem beni soru yağmuruna tutarken o dalgınlıkla takmış ve gece boynumda unutmuştum.

- Aslında siz saç tokası sandınız di mi ? Hayır o bu hikayede normal olan tek şey...
Normalde ben de önce saç tokası sandım. Hemen onu çıkardım. Ama bu garip olayların tokayla bir bağlantısı yoktu çünkü hiç bir şey değişmemişti ve ben yine anneme göre oldukça hızlıydım. Sonra aklıma kolye geldi. Onu da çıkardım. Ama bir dakika her şey bir anda kımıldamaya ses çıkarmaya başlamıştı. Sonra hatırladım. Gecenin ikisinde olduğumuzu bilmeden biraz müzik açmıştım. Tabi açtığımdakolye takılı olduğu için bozulduğunu sanmıştım. Odama koşup onu kapayacaktım ki annem çığlıklar atmaya başladı. Sanırım kolye ve saç tokasını çıkarırken ki hızım onun açısından korkunç görünüyordu. Ardından ona olanları anlattım. Bana inanmamış gibi baktı. Ben de ona kolyeyi takmasını söyledim. Şimdi de korkmuş gibiydi. Sanki taksa ne olacaktı ki ben daha demin çıkarmıştım. O takmayınca ben ona taktım. Aaaaaaaa ! Bir anda fark etmeden çığlık atmıştım. Çünkü demin karşımda duran annemin yerini bir gölge bir hortum ve de bir sis bulutu karışımı bir şey almıştı. Gerçekten korkutucuydu. Annemin çığlıklarının mantıklı bir açıklaması şimdi oluşmuştu kafamda.

Annem kolyeyi çıkardı ve dün akşam gelen - daha doğrusu kapıya bırakılan - kutuyu sordu. Ben de ona odamda olduğunu söyledim.

" Salonda bekliyorum çabuk ol."

Dedi. Koşarak yukarı kattaki odamdan kutuyu alarak salona geldim. Ama annem orada değildi. Diğer bütün odalara - tuvaletler dahil - baktım yoktu. Sonra tekrar odama gittim. Pencerem açılmıştı. İki saniye önce açık olduğuma yemin edebilirdim. Aynı zamanda yatağımın üstünde yeni bir not vardı.
Notta garip bir el yazısıyla :

Tüm bu belaları başına saran dilenci kadını ve de yanında anneni bulmak istiyorsan çarşamba günü saat üçe kadar Eiffel Kulesi nin sol alt bacağının orada ol.
NOT: Sakın iki üç günde oraya nasıl gideceğim diye üzülme biraz düşün hop oradasın...

Bu ne yaa... Böyle garip şeyler yazmasanız olmazdı yani illâ ki beynini zorlayacağız diyosunuz.