အခန်းတံခါးကိုဖြေးဖြေးလေးဖွင့်ကာအထဲဝင်လာလိုက်တော့hyungကကုတင်ရင်းမှာဖုန်းကြည့်နေသည်။သူကုတင်ပေါ်တက်သွားရင်းhyungခြေသလုံးငုံ့နမ်းလိုက်သည်။
" ဟင်.ဂျောင်ကုဘယ်ချိန်ဝင်လာတာလဲ "
" hyungကဘယ်သူ့အကြောင်းတွေစဥ်းစားနေလို့ကျနော်ဝင်လာတာတောင်မသိတာလဲပြော. "
" အာ.Ironmanကြည့်နေလို့..ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ "
" hyungကိုလွမ်းလို့ပေါ့လို့ "
ခါးကိုဆွဲဖက်ရင်းရင်ဘက်ကိုခေါင်းလေးမှီတင်ထားသည်။hyungကိုယ်သင်းနံ့လေးကိုရူရှိုက်လိုက်ချိန်သူမိန်းမောသွားရသည်။
" ကျန်တဲ့hyungတွေရှိနေတာနဲ့တင်ကျနော်hyungနားကပ်လို့မရဖြစ်နေတာ..လွမ်းတယ်ဗျာ "
" ဂျောင်ကု...ကလည်းကျန်တဲ့အငယ်တွေနဲ့ကိုအရမ်းမကဲရဘူးလေ. "
" hyungအခန်းထဲမို့ပါ.အလွမ်းဖြေပါရစေအုံး "
" ကျန်တဲ့သူတွေရောဂျောင်ကု "
" မသိဘူး.မသိဘူး.ကျနော်အပြင်ကပြန်ရောက်ရောက်ချင်းhyungဆီပဲတန်းလာတာ "
" hyungကလေးလေးကအဲ့လောက်တောင်လွမ်းနေတာပေါ့ "
" အွန်း.အွန်း "
ရင်ဘက်ကိုခေါင်းလေးနဲ့ပွတ်တိုင်ရင်းချွဲကာဖြေတော့hyungရယ်မောသွားသည်။သူခေါင်းမော့ရင်းhyungနှုတ်ခမ်းကိုဖိနမ်းလိုက်သည်။မေးကနေပင့်ကိုင်ရင်းနှုတ်ခမ်းသားတွေကိုပိုစုပ်ယူချိန်hyungသူ့ကျောပြင်ကိုဖက်တွယ်လာပြီးသူ့ပေါင်ပေါ်ကိုပါခွထိုင်လာသည်။
ကျောပြင်တစ်လျှောက်ပွတ်သပ်နေတဲ့hyungလက်တွေကြောင့်ဂျောင်ကုကျောကော့မိသွားပီhyungနဲ့ရင်ဘက်ချင်းထိစပ်သွားသည်။ပါးနှစ်ဖက်ကိုဖိညှစ်လိုက်ပီးပိုစူထွက်လာတဲ့နှုတ်ခမ်းကိုအငမ်းမရစုပ်နမ်းလိုက်သည်။
" ဟင်း..jeon seok jin "
" kim jung kook "
" ဟာဗျာ...အဆိုးလေး "
Hyungခါးစပ်ကနေအင်ကျ..ကိုဆွဲမပီး.
" လက်မြှောက်.hyung "
