(Zawgyi)
မွတ္တိုင္ေရာက္ေသာအခါbusကားသည္ရပ္တန္႔သြားေလရာကားတံခါးပြင့္သည္ႏွင့္
ဆင္းသည့္အေပါက္မွာလူေတြအံုခဲတိုးႀကိတ္သြားသည္။
"တစ္ဆိတ္ေလာက္"
"Ohh.."
တိုးႀကိတ္ေနတဲ့လူေတြၾကားထဲမွာပဲပိန္ပိန္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ညပ္လို႔ေန၏။
"နည္းနည္းေလာက္ဖယ္ေပးပါ"
"အား...အီး..."
အတင္း႐ုန္းကန္တြန္းထိုးခဲ့ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ကားေပၚမွေျမျပင္သို႔ေရာက္႐ွိသြားေတာ့သည္။ထိုအခါသူဟင္းကနဲသက္ျပင္းခ်ရတယ္။ၿပီးေနာက္တြင္ေမာဟိုက္သြားေနဟန္နဲ႔ပါးျပင္ေပၚကေခြၽးေတြကိုလက္ခံုနဲ႔ဖိသုတ္ၿပီးမွတ္တိုင္ကခံုတန္းေလးမွာခဏဝင္ထိုင္လိုက္၏။
ဒီေန႔စက္ရံုကိုဒီဇိုင္းဆြဲထားတာေတြသြားျပျဖစ္ေပမယ့္အပယ္ခံရတာရယ္ျပန္ျပင္ခိုင္းတာရယ္ေၾကာင့္သူစိတ္ပင္ပန္းခဲ့ရကာအိမ္သို႔ျပန္လာရျခင္း။
သူ႔ေဘးကအဖိုးႀကီးတစ္ဦးကၾကပ္ညပ္ေနတဲ့ကားေပၚကလူအုပ္ကိုၾကည့္ရင္းဆိုသည္။
"လူေတြတအားၾကပ္တာပဲေနာ္"
"ဟုတ္ပါ့အဘရယ္..ရံုးဆင္းခ်ိန္ဆိုေတာ့ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့"
"မင္းကဒီနားကကြန္ဒိုမွာေနတာလား"
"ဟုတ္တယ္ေလအဘရဲ႕"
"မင္းပရေလာကသားေတြတကယ္ရွိတာကိုယံုလား"
"ယံုတယ္အဘ"
သူကထိုအဘကိုျပန္ေျပာရင္းဖိနပ္ကိုၾကည့္လိုက္မိရာသူ႔ဖိနပ္ကႀကိဳးေျပေနသည္။
"ငါကေတာ့မယံုဘူးငါေျမး...ပရေလာကာသားေတြဆိုတာလူ႔ပါးစပ္ပံုျပင္သက္သက္ပဲ"
ဘယ္လိုအဖိုးႀကီးလဲ။
ဘာေတြေျပာေနမွန္းလဲမသိဘူး။
Xiao Zhanဖိနပ္ႀကိဳးကိုငံု႔ခ်ည္ရာမွေတြးရင္ထိုအဖိုးႀကီးကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ရာေနရာတြင္အဖိုးႀကီးမ႐ွိေတာ့။
"ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ"
ဟိုဟိုသည္သည္႐ွာမိေပမယ့္အဖိုးႀကီးကအ႐ွင္းေပ်ာက္သြားတာရယ္။အေငြ႔ပ်ံသြားသလိုမ်ိဳးေလ။ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ့ဒါမ်ိဳးေနာေက်ေနၿပီမို႔သိပ္မအံ့ျသမိေတာ့ေခ်။
YOU ARE READING
Fall In Love With Single Father🌻✨
Fanfictionေဘးအခန္းကလူပ်ိဳႀကီးကိုတအားေတြၾကဴးတဲ့ကေလးအေဖရယ္...ေဘးအခန္းလူပ်ိဳႀကီးကိုဇြတ္ေတြမာမားေတာ္ခ်င္လို႔သူ႔ပါပါးနဲ႔အတင္းေအာင္သြယ္တဲ့ေစာ္ေအာ္ရယ္...ဝမ္ရိေပၚကိုဆိုတစ္စက္မွၾကည့္မရေပမယ့္ေစာ္ေအာ္ကိုဆိုရင္ေတာ့ေမတၱာေတြတအားပိုတတ္တဲ့လူပ်ိဳႀကီးရယ္ရဲ႕အေျကာင္းေလးကို ႐ိုမန...
