(Zawgyi)
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ့သတိမရေသးပါ။ေဒါက္တာကေျပာသြားတယ္။အဖ်ားအရမ္းႀကီးလို႔သတိလစ္တာတဲ့။
မေန႔ညကအေကာင္းႀကီးကိုဒီေန႔ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ထဖ်ားသြားတယ္မသိ။
ၿပီးေတာ့မေန႔ကေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ေကာင္ေရာဘယ္မလဲ။အဲ့ေလာက္ခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေကာင္ကေ႐ွာင္းက်န္႔ဖ်ားတာကိုဂ႐ုေတာင္မစိုက္ဘူးလား?။
ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြေျပာေသးတယ္။
ေစာ္ေအာ္ကလဲေ႐ွာင္းက်န္႔ေဘးမွာေကြးေကြးေလးအိပ္သြားၿပီမို႔ရိေပၚလဲအရင္ဆံုးသူ႔သားကိုခ်ီကာသူ႔အခန္းကိုျပန္လာလိုက္ၿပီးအိပ္ခန္းထဲသိပ္ထားေပးလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့လုပ္စရာကဘာမွမ႐ွိေတာ့တာနဲ႔သူလဲအိမ္သာထဲဝင္ၿပီးအီးပါေနလိုက္ေတာ့၏။
ကိစၥဝိစၥေတြၿပီးသြားေသာအခါရိေပၚေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕အခန္းဘက္ခဏျပန္သြားၾကည့္လိုက္တယ္။တစ္အိမ္လံုးကေတာ့အခငနအတိုင္းတိတ္ဆိတ္ေသာပါပဲ။ဒါေပမယ့္ေ႐ွာင္းက်န္႔အခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ကုတင္ေပၚမွာေက်ာမွီထိုင္ေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုတန္းျမင္ရတယ္။
"သတိရၿပီလား"
သူေမးလိုက္ေပမယ့္ဘာမွျပန္မေျပာပါ။
သူ႔ကိုအျမင္သိပ္မၾကည္ပံုရပါတယ္။
"ေနလို႔ေကာင္းရဲ႕လား..."
"ငါ့အိမ္ထဲကထြက္သြား"
"ေဟာဗ်ာ...ေမတၱာစိတ္ေလးေ႐ွ႕ထားၿပီးလာျပဳစုေနတဲ့လူကိုအဲ့လိုႏွင္ထုတ္လို႔ရလား"
"မင္းဆရာမကိုပဲသြားျပဳစု"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကနားလည္ရခက္ပါသည္။
သူဘာသူဆရာမေနမေကာင္းတာကိုသြားၾကည့္တာလဲအျပစ္ပဲလား။
ဘာလို႔လဲေနမေကာင္းတာခ်င္းအတူတူ...ဆရာမခ်န္က်င္းကိုဦးစားေပးမိလိုက္လို႔လား။
"ဟို..ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား"
"မဆိုးဘူး"
ေျပာသာေျပာတာပါေလသံကေတာင့္ေတာင့္ႀကီး။
"ငါဘာမွားလို႔လဲ"
တစ္ကိုယ္ထဲေရရြတ္သလိုတီးတိုးေျပာမိတယ္။
"ဟိုငါျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္...မင္းလဲေနေကာင္းၿပီဆိုေတာ့ငါလဲျပန္အိပ္ေတာ့မယ္ေလ...တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ဖုန္းဆက္လိုက္သိလား...မင္းဖုန္းထဲမွာငါ့နံပါတ္႐ွိတယ္"
YOU ARE READING
Fall In Love With Single Father🌻✨
Fanfictionေဘးအခန္းကလူပ်ိဳႀကီးကိုတအားေတြၾကဴးတဲ့ကေလးအေဖရယ္...ေဘးအခန္းလူပ်ိဳႀကီးကိုဇြတ္ေတြမာမားေတာ္ခ်င္လို႔သူ႔ပါပါးနဲ႔အတင္းေအာင္သြယ္တဲ့ေစာ္ေအာ္ရယ္...ဝမ္ရိေပၚကိုဆိုတစ္စက္မွၾကည့္မရေပမယ့္ေစာ္ေအာ္ကိုဆိုရင္ေတာ့ေမတၱာေတြတအားပိုတတ္တဲ့လူပ်ိဳႀကီးရယ္ရဲ႕အေျကာင္းေလးကို ႐ိုမန...
