ZAWGYI
တိုက္ခတ္ေနတဲ့ေလေျပေလးေတြနဲ႔အတူ သာယာေနတဲ့မနက္8နာရီခြဲအခ်ိန္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းရဲ႕တစ္ေနရာေလးမွာေတာ့ ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ရပ္ေစာင့္ေနသသည္။ခနအၾကာမွွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က အေျပးေလးေရာက္လာကာထိုေကာင္ေလးအနားေရာက္မွ အေမာေျဖေနသည္။
"ဟူး ေမာလိုက္တာ ေစာင့္ရတာၾကာသြားလား ဒန္း"
"ရတယ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
"ဟို…ဒန္း ဘာေျပာမလို႔လဲဟင္ အေရးႀကီးလို႔လား"
"အင္း သိပ္အေရးႀကီးတယ္ ေရာင္ျခည္ဓံ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ဇာတ္လမ္းဒီမွာတင္ၿပီးလိုက္ၾကရေအာင္"
ဒန္းေခၚလို႔သူ႔မွာအေပ်ာ္ေတြနဲ႔လာခဲ႔ေပမယ့္ ဒီေရာက္ေတာ့ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားက ရင္ဝကိုေဆာင့္ကန္လိုက္သလိုပင္။
"ဘာ ဘာလို႔လဲ ငါဘာအမွားလုပ္မိလို႔လဲ…ဟင္ ဘာလိုဒီလိုေျပာရတာလဲ"
သူ ဒန္းလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာေျပာလိုက္ေတာ့ ေဆာင့္လြတ္ခံရျခင္းႏွင့္အတူ ထပ္ထြက္လာသည့္စကားတစ္ခြန္း
"ငါမင္းကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး"
"……………………"
"ငါ႔မွာမင္းကိုဒီထက္ပိုၿပီးေျပာစရာစကား မရွိေတာ့ဘူး"
ထိုစကားနဲ႔အတူထြက္သြားေတာ့မယ့္ ဒန္းရဲ႕လက္ေမာင္းကို သူေနာက္ထပ္ဖမ္းဆုပ္ထားမိရင္း
"ဒန္း…ဒန္း မွာေနာက္ထပ္ခ်စ္ရမယ့္သူရွိလို႔လား ဟင္း ေျပာ…ျပပါလား ဒါေလးပဲသိခ်င္တာပါ"
"ဟုတ္တယ္ ငါမွာမင္းထပ္ပိုခ်စ္ရတဲ့သူရွိေနၿပီ"
ေျပာၿပီးထပ္မံဖယ္ထုတ္ခံလိုက္ရတဲ့လက္ႏွင့္အတူ က်ဆင္းလာသည့္မ်က္ရည္တစ္စက္။အေတြးေတြကရႈတ္ေထြးလြန္းစြာပဲ သူဒီေနရာမွာပဲထိုင္ခ်မိသည္။သူမွတ္မိပါေသးသည္။ဒီေနရာကသူနဲ႔ဒန္းပထမဆံုးေတြ႔တဲ့ေနရာျဖစ္ၿပီး ဒီအပင္ေအာက္ေလးမွာပဲရည္းစားျဖစ္ခဲ႔ၾကသည္။အခုေတာ့ဒီအရာေတြအားလံုးက နာက်င္စရာအတိတ္အျဖစ္သာက်န္ခဲ႔ေတာ့မည္။
သူေတြေနရင္းႏွင့္သူ႔ရင္ဘက္ကေအာင့္လာသလိုခံစားရသည္။ထို႔ျပင္အန္ခ်င္သလိုျဖစ္လာၿပီး မ်က္ဝန္းထက္အရည္ၾကည္မ်ားက ထပ္မံက်ဆင္းလာေတာ့သည္။သူ မထိန္းႏိုင္ေပ။
DU LIEST GERADE
You Are My Greatest (SURPRISED GIFTS)
ChickLitThis story is my own creation. ငါ႔ကိုထိရင္ခံႏိုင္ေပမယ့္ ငါဘဝရဲ႕တန္ဖိုးအထားရဆံုးအရာေတြကိုထိရင္ေတာ့ ငါဘယ္သူ႔ကိုမွအာမမခံႏိုင္ဘူး။ *ေရာင္ျခည္ဓံ* ကိုယ့္ဘဝထဲကိုဝင္ေရာက္လာတဲ့ ကိုယ့္အစိတ္အပိုင္းေလးေတြကို ကိုအေကာင္းဆံုးေသာေႏြးေထြးလံုျခံဳမႈေပးခ်င္တယ္။ *ေဇာင္း...
