YORGUN

şiddet

Öncelikle herkese merhaba benim adım Medine 19 yaşındayım hazırlık yapıyorum şimdi size 3yasindan beri nasıl şiddet gördüğümü ve neden gördüğümü anlatayım daha çok küçüktüm annem ve babamın 8 yıl hiç çocukları olmamış biz doğulu olduğumuz için adetlerimizde bir çocuğun olması şart bu kız veya erkek pek fark etmiyor ama erkek olursa daha fazla özen gösterilir her neyse dediğim gibi annem ve babamın 8 yıl çocukları olmamış babam artık bütün ümidini kesmiştir hatta oyleki birgün babam namaz kılarken Allah'ım bir çocuğum olsun ölsün ama bilim ki bir çocuğum olmuş diye dua ediyormuş her nekadar babaannem ve amcaların babamın evlenmesini istesede babam asla kabul etmemiş daha sonra birgün hastaneye gittiklerinde annemin hamile olduğunu öğrenmişler babam okadar sevinmişki anlatamam zaten ben doğduktan 1 sene sonra erkek kardeşim doğmuş yani anlayacaginiz daha küçüklüğümü yaşamadan erkek kardeşim doğdu o dogtuktan sonra herşey başladı ben 3 yaşıma girdiğimde hep dayak yerdim ama ilk dayağımı kuzenimde yerdim peki kuzenim ne alaka? Anlatayım sizlere benim birtane kuzenim vardı annesi vefat ettiği için babası başka biriyle evlenip kuzenimi kapıya attı annemde dayanamayıp bizim eve getirdi hem okuma yazma öğrenmesi için hemde kimse bakmadığı için kız kuzenim bende çok büyüktü bizim eve geldiği zamanlar ben 3 yaşındaydım o ise 12 yaşındaydı benim küçük erkek kardeşimi coo sevdiği için onu kucağıma alıp düşündüğümde hep dayak yerdim ondan sırtıma vururdu annem bizim anlasamadiğımızı gördüğü için anneannem kuzenimi yanına aldı evde fazla huzursuzluk olmasın diye o gittikten sonra dayaklarim durdu saniyorsunuzdur hayır tam tersine daha beteri oldu babam amcamlardan evi ayirinca sürekli sitres olup annemi döverdi hep millet için annemi biz küçükken gözümüzün önünde döverdi annemde haliyle babamdan aldığı dayaklar yüzünden küçük kardeşime vuramayacaği için hep beni döverdi ben küçükken bizim ev çok eski olduğu için annem dövdüğü zaman hep ceza olarak beni farelerin içine atmakla korkuttuğu için hep ağlardım bazen okadar sinirlenirdiki ince ağaçla vurarak her yerimi morarttiğı bile vardır ama ben annemin dayak yediğini bildiğim için asla babama demezdim çünkü eğer babama dersem babam yine annemi dövecekti ama şuan sorsanız annemi dünyalara vermez ben hiçbir zaman anneme kızmadım hep anlamaya çalıştım sadece biraz olsa kızdığım tek şey beni arkadaşlarımla oynadım diye dövmesiydi bı arkadaşımın yanına gitsem eve gelip bir güzel dayağımı yerdim ama bu beni iyice arsız ediyordu o vurdukça ben gidip oynardım çünkü artık dayak arsızi olmuştum yediğim okadar ağır dayak sadece o anda Co verirdi daha sonra aklıma bile gelmezdi bunun için daha fazla giderdim belkide annem kızım gitme deseydi gitmeycektim ama o dayak yoluyla adam olacağımı sanıyordu tam tersine bu beni iyice arsız yapmıştı babam kızım bunu yapma der asla vurmazdi bana onun için onun lafı bana bir kere demesiyle kalırdı ve geçerdi çünkü oda artık anlamıştı dayak beni daha fazla arsizlastigini ama yapma denilince yapmamayı bilen biriyim peki annem nezamn dayak atmaktan vaz geçti peki ne oldu gibi sorular aklınızda olduğuna eminim şimdilik bu kadar olsun ikinci bölümde size nasıl sevilmeyen çocuk olduğumuzda anlaticam beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfen 🥺