Until we met

Ep: 1

Have you ever cross to your mind na deserving kang mahalin? Or maybe hindi? Yung ginawa mo na lahat para matanggap ka pero hindi parin pala sapat.

"Kay aga naman hugot niyan, kye! Kapanget mong nilalang." sigaw ng pinsan ko na ngayon ay nag uurong. Kay daldal talaga juskoo

"Hindi ka lang minahal gumaganyan ka BITTER!!!" sabay takbo sa kwarto. Kabe-break lang kasi nila ng jowa niya kaya napakabitter ng gaga. Hindi ko na siya pinansin kahit kaunti na lang ay masisira na ang pinto ko kakasipa niya.

Now I'm here alone inside the room of full of photo of them-my friends. I love do friendship but still I felt uneasy, alone and empty. I thought na mababawasan yung sakit sa puso ko kapag marami akong kaibigan na dadamayan, papakinggan at sasamahan sa mga rants at problema mo pero ang totoo mas pinapadagdag lang nila yung bigat sa dibdib mo.

Hindi sa nanunumbat ako, yun kasi yung nararamdaman ko but I know naman mawawala rin to kapag kasama ko na sila, ganun kasi ako kapag nabigyan ng kaunting pansin mawawala na lahat ng sama ng loob ko. I'm thankful for being that kasi at least alam kong hindi sila mawawala sa akin.

Nakahiga ako ngayon at nakatingala sa kisame, tamad na tamad. Next week pa ang first day of school ko-- namin being a first year college. BSBA nag kinuha namin ni ziara the broken na loka BSBA stand for BACHELOR OF SCIENCE IN BUSINESS ADMISTRATION pangalan pa lang nakakagana na

Sa totoo lang hindi ko naman gusto yung kurso na yun pero no choice dahil sa school na pinapasukan namin dalawa lang ang kurso at yun ang BSBA at BEED stand for BACHELOR OF ELEMENTARY EDUCATION mas lalong ayaw ko naman maging teacher baka mamatay akong maaga cause of "Natuyuan ng utak"

Isa lang ang pangarap ko at yun ang maging artista na ngayon parang malabo na rin mangyari dahil hindi ko na nakikita yung sarili ko makihalubilo sa tao. Isa sa dapat maging potential para maging sikat na artista dahil sa mga tao nakasalalay kung paano ka magtatagal sa industriya.. Ang hirap diba? Lalo na ngayon isang kibot mo lang may masasabi na sila.

Napabuntong hininga na lang ako.

"Kye!! Kakain na!" mala speaker na sigaw ni ziara nakalunok ata to ng mic

"Tagal mo naman! Malalate tayo aba first of school late tayo nakakahiya naman." hindi ko na siya pinansin at kumain na.

Daldal talaga kalalaking tao-- babae pala siya HAHAHAHAHA

Nandito na kami ngayon sa harap ng gate. Nakakailang dahil sa sobrang daming istudyante na ngayon na nagmamadali makapasok sa kani-kanila room. Hindi ko maiwasan hindi kabahan kasi nga diba panibagong year, panibagong tao na naman na dapat pakisamahan sana talaga maayos sila kung hindi pasensya na

Ako kasi yung tipo ng tao na pranka ewan ko ba hindi ko maiwasan pero hindi ko naman intensyon yun sadyang kusa lang siya lumalabas sa bibig, masama man depende parin sa taong makakausap ko.

Kanina pa dada ng dada si ziara sa tabi ko kesyo raw kinakabahan siya paano kung terror daw ang prof namin? siya lang ba? Kaloka to

"Pakiramdam ko hihimatayin ako sa kaba kalerke huhuhuhu wala man lang bang gwapo dito? Paano ako gaganahan nito?" habang palinga linga sa paligid. Ganyan yan puro gwapo lang hinahanap alangan naman pangit diba?

Nasa tapat na kami sa ng room namin. Nakatayo kami habang nagtutulakan ko sino ang papasok jusmeee naman ziara mauna kana loka ka huhuhuhu para kami tanga ngayon dahil lahat ng mata ng kaklase namin ay naka tuon na sa amin.

Natigil lang kami ng may bigla mag "ehem" sa likuran namin. Nilingon namin ito ng sabay at tila para kami naestatwa bigla. Walang emosyon na mukha, katamtaman ang kapal ng kilay, matangos na itong at mapupulang labi---