Mutluluğu binlerce kelimeyle anlatabilirim sana. Bir hatırlarsın, iki hatırlarsın sonra Unutursun... Sonra tekrar anlatırım sana; eline dokunuşumla, güldürüşümle, sarılışımla. Şimdi unuturmusun bilmem ama kokum sinerse üstüne , sakın çıkarmaya çalışma. Mutlu olalım, gülelim ya da omzumda ağla. Ama yanımda... Soğuk havalarda sarılalım, gözlerine bakayım. Evet mavi değil belki ama gözlerin gökyüzüm benim. Nefesin, ellerin huzur verir mi bir insana? Mutlu oluşun, tebessümün sevindirebilir mi beni ? Mutluluğu binlerce kelimeyle anlatabilirim sana. Bir hatırlarsın, iki hatırlarsın sonra Unutursun... Sonra tekrar anlatırım sana; eline dokunuşumla, güldürüşümle, sarılışımla. Şimdi unuturmusun bilmem ama kokum sinerse üstüne , sakın çıkarmaya çalışma. Mutlu olalım, gülelim ya da omzumda ağla. Ama yanımda... Soğuk havalarda sarılalım, gözlerine bakayım. Evet mavi değil belki ama gözlerin gökyüzüm benim. Nefesin, ellerin huzur verir mi bir insana? Mutlu oluşun, tebessümün sevindirebilir mi beni ? Ve belki bir gün bana 'evet' deyişin sığdırabilir mi bir cümleye mutluluğumu ?
Böyle seviyorum işte. Küçük bir çocuğun annesine duyduğu sevgi gibi... Her an her dakika yanımda ol istiyorum. Beraber yemek yapalım, film izlerken saçlarının arasına mısır sıkıştırayım, kız bana. Herşeyi yap ama bırakma. Vazgeçme. Belki bir gün herşeyinle benim olursun. Ve ben o gün herşeyimle senin olmaya hazırım. Sevgimle, aşkımla, sadakatimle, herşeyimle...
Kısacası sevgilim; "gel biz olalım demek kolay, benimle hiç olurmusun?"
