The Forgotten Past - [ONGOING]

KABANATA 8

A/N: simula po ngayon dadamihan ko na yung words :))
I know po na sobrang tagal ko pong hindi nag-update, sobrang busy lang po talaga sa studies. Thanks for understanding. DON'T FORGET TO VOTE, PLEASE!!!

__________________________________________________________________________________________________________________

[Arya's POV]

HABANG TUMATAGAL papalapit ng papalapit ang kasal na magaganap. Sumandal ako sa kinauupuhan ko at ipinikit ang mata. Nasa loob ako ng van na sumundo sa akin kanina, papunta ako sa airport. I was invited by Chairman Montrelle to their resort in Siargao.

Doon raw kasi gaganapin ang anniversary ng kumpanya nila, at tuesday night gaganapin ang event. Sa isang araw pa naman gaganapin kaso pinilit akong papuntahin ng maaga. Hindi ko nga rin alam kung bakit ako pumayag na pumunta.

As if naman makakatanggi pa ako kung iyong Chairman ang kaharap ko. Saka sinong hindi makakatanggi kung ang bait niya kahit na gano'n siya magsalita saka 'itsura.

I opened my eyes, my phone is ringing. I took it inside my bag. Umirap ako nang makita ang nakalagay na pangalan sa screen.

"What?" Tamad kong sagot.

"Where are you?" It's my cousin. She was going there with me, pwede naman daw mag-imbita ng kasama at siya ang napili ko. I don't have any friends, except her.

"Inside the van, I guess." Tinatamad ko pa ring sagot.

"Sobrang ayos naman ng sagot, grabe!" Sarkastikong sabi niya.

Ang totoo niyan, kanina pa ako tinatamad. Simula no'ng gumising ako kanina. Parang gusto ko ngang ipa-cancel itong flight.

I even told Cassandra na tinatamad ako, I wanted to cancel the flight but she stopped me.

Mas excited pa nga yata siya kaysa sa akin, e.

This is his first time to go to Siargao, even me. I have traveled to other countries many times but I have never visited Siargao, Boracay, parts of Palawan, Cebu, Baguio and Tagaytay. Some I just went there because of business.

"Ma'am, nandito na po tayo." Ilang sandali ay nagsalita ang driver. Tumango lang ako bilang sagot.

Bumaba na ako ng sasakyan at tumayo lang ng ilang sandali dahil hinihintay ko pang maibaba ang mga gamit kong dala. May mga lumapit sa ilang mga tao para i-guide ako, obviously namang mga tauhan sila ng mga Montrelle. Lumapit rin ang isang lalaking familiar, kung hindi ako nagkakamali assistant siya ni Lorenzo.

"Good morning, miss Fernandez," he greet me. Tumango lang ako at ngumiti. "Ako na po ang mag-aasist sa inyo papunta kay miss Cassandra."

I called Cassandra to inform her and she immediately pick up the call. Inis.na inis na siguro iyon dahil mukhang kanina pa siya naghihintay.

"I'm here na," maayos kong sagot sa kaniya.

"Mabuti naman. Kanina pa ako naghihintay rito," may halong reklamo ang boses niya. "Ang bagal mo kasi." Dagdag niya pa.

Napairap ako. "At ikaw, mabilis?"

"Oo." Nagmamalaki niyang sagot.

"Talaga? Well, it's your first time to wait. Reminder, between the two of us, you are always late." Ngumisi ako. I know he is mocking what I said. Hindi ko na siya hinintay pang sumagot. "Just wait a few moments, I'll be there too." Sabi ko at pagkatapos ay ibinaba ang tawag.

Pagkatapos ibaba ang mga sinundan ko lang ang mga nagaassist sa akin papunta kay Cassandra. After that, sumakay na rin kami ng eroplano. Gusto ko ngang mamangha dahil kami lang talaga ang nakasakay rito. It's not the first time I've been on a plane alone.