Köşenin Kıyısı

Ben bir katilim

Atakanın Ağzından
Hira en son ağladığında düşmüş bayılmışdı.Bende Hirayı alıp evime götürdüm.Ona sahip çıkmam lazım çünkü o beni bu hayatta güldüren tek kişi Afranın ölümünden kendini suçluyordu ama onun hiç bir suçu yoktu.Kollarımın arasındaki melek çok masumdu.Onu yatağıma yatırdım bende misafir odasına gittim.Yarın cenaze işleri vardı.Şirkete Merti koymuştum bu hayatta guvenebildigim kişi diyebilirim.Benimle aynı yaşıttaydı.
Hiranin ağzından;
Gece gök gürültü ile uyandım.Ben nerdeydim böyle atakanın odasındaydım galiba birden yanımdaki abajurun ışığı kesilince telefonumun ışığı ile misafir odasına gittim.Tamda tahmin ettiğim gibi atakan buradaki yatakta uyuyordu.hemen atakanı uyandırdım
Noldu hira bir sorun mu var?
Yokta ben gök gürültüsünden çok korkarım ışıklarda kesildi aklımada hep Afra geliyor bu gece burada yatabilirmiyim?
Tamam gel yanıma beraber yatalım dedi
Gerçekten hic ısrar edecek halim yoktu. Hemen yanına kıvrıldım öylece yattik.
Atakanın ağzından
Sabah göğsümde bir ağırlıkla ve burnuna gelen çilek kokusuyla  uyandım.Kollarımın arasında yatan meleğe baktım çok uykusu vardı (multimedya da var)
Onu uyandırmamaya özen göstererek aşağıya indim ve kahvaltıyı hazırlamaya başladım yukarı çıktığımda Hira hala uyuyordu.
Yavaşca yanına yaklaşıp " hira hadi güzelim kalk dedim.Hira hemen yataktan kalkıp yanıma geldi ve hiç beklemediğim anda bana sarıldı bende onun incecik belinden sarıldım.Sonra kulağıma bir fısıltı halinde " teşekkür ederim yanımda olduğun için "dedi.Bende ona daha çok sarıldım ve bir fısıltı halinde kulağına bu dünyada beni güldüren beni hayata bağlayan herbiseyimsin simdi kahvaltıyı yapalım sonra cenaze için ................camisine gitmemiz gerek ondan sonrada sahile gider otururuz dedim.Gözleri dolmaya başladı.Alışmak zorundasın hira bunu sana acı çek diye söylemiyorum sakın öyle anlama tamam o öldü artik hayatımızda yok ama hep kalbinde olsun alış.biliyormusun senin yaşadıklarının aynısını yaşadım ben bunları sana anlatıcam ama zamani geldiğinde güzellik simdi hadi kahvaltı yapalım dedim.Kahvalti yaptik sonra hira üstünü giymek için yukarı çıktı daha cenaze evine gidecektik.
Hiranın Ağzından;
Üstüme kısa kol siyah badi giyip‚ altımada uzun birazcık yırtmaçlı siyah etek giydim.Üstümede siyah bir şal atıp gözlüğümüde takıp Atakanın yanına gittim.Atakan yanıma gelip hadi gidelim hira dedi.Bende tamam anlamında kafamı salladım.Arabaya binip yola koyulduk en son ben bu arabaya Afra ile binmiştim inanmıyorum yaa Afra nasıl gider nasıl beni bırakır ki... Ben bunları düşünürken çoktan eve gelmiştik ama biz sonlara doğru gelmeyi istemiştik evin kapısını çaldığımızda kapıyı Hazan abla (afranın ablası) açtı.Açtığı gibi ona sarıldım ama o beni itti tam düşücekken beni Atakan tuttu.Onunda gözleri şişmişti.Ama bunda benimde çok suçum vardı hatta tüm suç benimdi.Bunların hepsinin kabus olmasını istedim ama değildi‚derin bir nefes aldım ve hıçkırıklarımın arasında konuşmaya başladım tamam hepsi benim hatam bende ölüp bitiyorum haberin varmı senin‚ ben üzülmüyomuyum sanıyorsun sen herşey benim yüzümden biliyorum hep benim yüzümden nolur gelme üstüme nolur ben günden güne ölüyorum‚ölücem benim kimim kaldı he söylesene hayatta bir tek Afram vardı benim şimdi napmamız lazım biliyormusun yada napmamiz lazimdi biliyormusun birbirimizi hiç kırmamamız lazımdı çünkü artık ne senin nede benim birbirimizden başka kimse yok ama sen ne yaptın beni suçladı tamam kabul ediyorum bütün suç benim içimi çekerek devam ettim Ama sen hiç merak etme ben kıyafetlerimi felan alıcam çünkü sen çok degistin benim sadece bu hayatta artık Atakan var a...ama evet ben suçluyum Affet beni Afra affet diyerek ağlamaya başladım.Atakan hemen yanıma gelip yüzümü ellerinin  arasına aldı sakin ol Hiram hani ağlamayacaktın Afrayı üzmeyecektin hadi kıyafetlerini toplayalım sonrada camiye gideriz dedi.Tam yukarı çıkacakken Hazan abla kolumdan tutup seni hiç bir zaman affetmicem Hira Kaplan bunun intikamini senden çok kötü alıcam senin yüzünden kardesımi kaybettim ben dedi.Bende o hışımla kıyafetlerimi bile almadan dışarı ciktim ve arabanin yanina çökerek hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Gözlerim artık bir şey görmüyordu.Hazan abla bile beni suçluyorsa ben bir katildim.Bağıra bağıra ben bir katilim‚ ben bir katilim derken yanıma geldi sen bir katil değilsin hira senin hiç bir suçun yok kendine gel Hira kendine gel sen bu değilsin dedi. Beni ayağı kaldırarak arabaya bindirdi.Arabaya bindikten sonra kafamı cama yasladım 20 dakika sonra camiye gelmistik yarım saat camide durduktan sonra mezarlığa gittik.Herkes gittikten sonra Atakana atakan beni biraz yalnız bırakırmısın dedim.Bana tamam anlamında kafasını salladı.Konuşmaya başladım;
Afram canım arkadaşım‚ailem‚can yoldaşım beni neden bırakıp gittin ablanın gözünde ben bir katilim amacım seni üzmek değil ama ablan sanırım haklı be Afra ben katılım senin katilin sen orda rahat uyu arkadaşım seni hiç bir zaman üzmeyeceğim ama şu nu bilki Ben senin katilinim...
Arkadaşlar  bu bolum biraz kotu oldu o yüzden pardon ama duzelcek hic merak etmeyin bu arada nolur mesaj atin bir şey yapin birazcik bu kitabi ortaliga yayalımki daha güzel olaylar olsun... İyi geceler