Köşenin Kıyısı

TANIŞMA

Uçsuz bucaksız bir yerdeyim elimden tutan kimse yok ailem vardi onlarda yok hayatimda biri uzaktan beni cagiriyor annemmi o annecim geliyorum bekle beni derken kulagimda tanimadigim bir ses geldi bayan gözlerimi actigimda bembeyaz bir odadaydim doktor vardi benim burda ne işim var ki.Yanimda otobüste gördüğüm çocuk vardi bunun yanimda ne işi vardi.yanima gelip iyimisin dedi.ben cevap vermedim.sadece benim burada ne isim var diyebildim.cocuk bana otobüste birden ağlamaya basladin dinledigin müziği duyunca daha çok ağlamaya basladin sonra birden bayildin deyince hatirlamaya basladim ama sadece sarkiyi hatirliyordum.çocuğa adini sordum bana ATAKAN dedi.Atakana hafif bir tebessum edip tesekkur ederim dedim.atakan tesekkur etmene gerek yok kim olsa aynisini yapardi dedi.İste o zaman içimde kiymametle koptu çünkü kimse benim için gelmezdi hastaneye ailem bile. Tanimadigi birine yardim eden insan Atakandi.Hayir kimse yardim etmezdi emin ol sen çok iyi bir insansin atakan dedim.Hafif tebessüm etti sonra ‚şimdi taburcu olursun istersen ileride kahve icebiliriz dedi. Hic itiraz etmeden kabul ettim.ama aklima takilan soru vardi biz şuan istanbuldamiyiz dedim.Kafasini yukari asagi evet anlamında salladi.Doktor içeri geldi evet hira KAPLAN ufak bir bayılma gecirdiniz.şimdi kendinizi iyi hissediyor musunuz? Deyince ben evet dedim Doktor o zaman sizi 15 dakikaya taburcu edebiliriz dedi.Yüzünde ufak bir tebessüm belirdi.15 dakika sonra Atakanla cafede kahve içmeye geldik. Telefonumun kilit ekranini acinca ekrana kardeşimin resmi geldi ve gözümden bir kaç damla yas akti.Atakan hemen yanima gelip eliyle göz yaslarimi sildi.atakan istersen uskudara gidip sahili gezebiliriz dedi.Kafami asagi yukari tamam anlamında salladim.1 saat sonra üsküdara geçtik sahil boyu yürüdük tam kiz kulesinin karsisina oturduk.Atakan bana anlatmak istersen dinlerim dedi. Atakana guvendigim iciin anlatmaya basladim.Bir kaç ay önce trabzon da ailemi kaybettim.Beni hic biri sevmiyordu.Bir keresinde babam beni vurmaya calisti gerçi her gün dayak yiyordum ama neyse yine bir gün babam bana vururken komsular kurtardi beni babamin elinden annem desen oda hic babama karismiyordu aslinda istese vurma diyebiliridi ama demiyordu 2 küçük kardesim vardi biri 8 biride 3 yasindaydi onlara hic dokunmazdi ama bana hergun vururdi .Babam annemleri ve kardeslerimi alip gezmeye gitti 1 veya 2 saat sonra telefon geldi kaza yapmislar o gün ne uzulebildim ne sevinebildim aslında babama hic uzulmuyodum ama insan ailesiz olduktan sonra herşeyi anliyor.Bu hayatta kimsem yok biliyomusun Atakan akrabalarim bana arkasini dondu trabzon da daha fazla yasiyamazdim çünkü orasi bana ailemi hatirlatiyordu.o yüzden elimde telefon ve bir miktar para ile istanbula geldim kalacak hic bir yerim yok ama bulucagim yeni bir hayat kuracagim dedim.Atakana döndüm iste benim hayatim bu ben sana herseyimi anlattim simdi senden tek birşey istiyorum sakin bana acima.