Masal perim

1. Bölüm

"Ben senin gibi sınava başlarım. Sen kimsin ki, kim? Hem ben nerden bileyim bunları?" Komikti. Sosyal bilgiler sınavım vardı. Biliyordum 30 dakika bile düzgün çalışsam başarılı bir not alırdım. Tabi ki çalışmamıştım. Notlarım parlaktı ama ineklikten çok uzaktım. Övmenize gerek yok tişikürler tişikürler... O zaman nasıl mı Galatasaray lisesini kazanmıştım; anlatıyım, 6. sınıftım daha ve kafama koymuştum. Sınıfımdaki ve okulumdaki ineklerle yarışmam gerekiyordu. Hırslanmış 3 yıl boyunca sıkıca çalışmıştım. Kazanmıştım. Kazanmak, garip bir duyguydu. Teoga girip heyecanlanmamak mümkün değildi ve yapabilecekken heyecandan herşeyi batırabilecek biriydim. Yine de olmuştu inanabiliyor musunuz? Öğrendiğimde önce en yakın Arkadaşlarıma sarılmış sonra da olduğum yerde tepinmeye başlamıştım. O anki mutluluğum tarifsizdi. Ve şu an lise 3ün tadını çıkarıyordum. Resimle hala uğraşıyordum. Piyanoyu bırakmıştım ama hala piyano çalabiliyordum. Voleybol ise yaşam tarzımdı. Okulda spor kulubüne ve resim kulubune girmiştim. Farklıydı Galatasaray farklıydı. Tek bi sorunum vardı. En azından şu aralar; arkadaş edinemiyordum. Ortaokulda edindiğim GERÇEK akadaşlarımın dersleri pekde parlak değildi ve aynı liseyi tutturamamıştık. Arkadaşım yok değildi ama sırlarımı paylaşabileceğim biri değildi. Ve onla samimi olamıyordum. Hadi ama ben küçüklüğümden beri erkeklerle samimi olmamıştım. Ovv! Söyledim sanırım,Bora.
Bu arada sorunlarım bitmiyor. Birinden hoşlanıyorum. Yada hoşlandığımı sanıyorum. Emin değilim. Okulun popüler çocuğu Barış. Kahverengi gözleri var ve fazla uzun. Bana bakmayacak kadar... Neyse... Bense kıvırcık saçlarım var. Hiç bir zaman güzel olamadığım için üzülmemiş hatta kıvırcık saçlarımla gurur duymuştum. Onları çok seviyordum. Uzundum, en azından bir kıza göre. Ve şirindim.