BODRUMDAKİ ÇIĞLIK

bölüm 1-Can Yakıcı Sessizlik

Evden gelen sesler ile uyanan Erva uykulu gözleri ile yatağının hemen altındaki terlikleri bulup saçını kulağının arkasına atıp neredeyse birbirine yapışmak üzere olan kirpiklerini avuşturarak odanın kapısının kolunu aramaya başladı kapıyı açtığı an annesini merdivenlerden çıkarken gören Erva

-Anne ne oluyor bu sesler ne?

Annesi gözlerindeki yaşları kazağının kolu ile silip ince titreyen sesi ile

-Anneannen vefat etmiş kızım biz babanla Kars'a gidecez Bi haftaya kadar

Erva'nın gözlerinin dolması ile babasının seslenmesi bir oldu

-yasemin hazırsan çıkalım

Annesi titreyen sesi ile

-ge-geliyorum

Erva kapıya kadar onları uğurlayıp uykudan yeni kalkmış bitkin bedeni ile kendini koltuğun üstüne bırakıp derin bir of çekip

-özge ablaa

-efendim Erva?

-odamda yatağımın hemen yanında dolabın üzerinde telefonum var getirebilirmisin?

-tabii ki

Özge merdivenleri teker teker hanımefendi şeklinde çıkarken Erva koltuğun üzerinde koğuş ağası gibi yayılmıştı telefonu geldiği anda eline alıp yandan açınca gelen mesajın üstüne tıklayınca onurdan olduğunu fark edince kalbinde kelebekler uçuşmaya başlamıştı onurdan gelen mesajda şöyle yazıyordu

-günaydın Birtanem bu gün müsaitsen bisiklet sürmeye çıkalım mı?

Erva o heyecanla hiç düşünmeden evet yazmıştıda

-özge abla bisikletim bodrumdamı?

Mutfaktan bağıran özge

-evet sen in ben gelip yardım edicem

-tamam

Bodrum kapısının önüne gelen Erva
Anahtarı kapının üzerinde göremeyince kapının üzerine doğru elini uzatınca eline Anahtar ile birlikte Bir yıgında toz yapılmıştı .

Kapıyı açarken içerden takırtı sesleri geldiğini farkeden Erva iki adım kapıdan uzaklaştı korkmuştu ama bisikletini almalıydı. Özgeye seslenmişti fakat üst katta olduğunu sonradan anlamıştı
Onurdan gelen mesajla cesaretini topladı o mesaj onu oraya indirmeye yetmişti.
Orada bir şey olmadığını biliyordu ama istemsiz bir korku vardı içinde bu korku acımasızca bedenini soğuk çok soğuk iğneler ile kaplamak gibiydi ama inmişti oraya inmişti bisikletinin olduğu yöne su depolarına doğru ilerlerken ayağına sürünen birşey hisseti kafasındaki senaryolar yüzünden oldukça korkmuştu aşağıya bakmaya korkan Erva'nın istemsiz Bi şekilde gözü aşağıya doğru kayınca yerdeki emekleyen vaziyetteki sülieti gördü sülietin eli ayak bileklerini sarmıştı o anki panikle koşmaya başladı fakat ayak bileklerindeki eli hesaba katmamıştı. Gözlerini açtığında yerdeydi süliet onu kendine doğru çekiyordu Erva yerde çırpınmaya devam ederken aynı anda büyük bir güç tarafından çekiliyordu gözleri etrafa bakarken onu çeken şeyin ne olduğunu anlamaya çalışıyordu

Bodrumda bir ışığın belirmesi ile Erva'nın ayaklarındaki eller kendini usulca ayırdı artık Erva'nın bedeni neredeyse Bbir kuş tüyü kadar hafifti sonunda Erva kendine gelip tam kendini doğrultacakken Özgenin cıvıl cıvıl sesi doldurdu odayı