Άγριο Αρπακτικό 2

Κεφάλαιο 3

Ταμάρα : Τ..τι?

Έμεινα σοκαρισμένη

Αυτοί έχουν βάλει σκοπό να μην μας αφήσουν ποτέ ήσυχους

Άρης : Ηρέμησε δεν θα τους αφήσω να σε πειράξουν στο υπόσχομαι
Ταμάρα : Φοβάμαι είναι κοντά μας

Του είπα και αυτός έβαλε το χέρι του στο μάγουλο μου

Άρης : Όσο είμαι εγώ εδώ δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα
Ταμάρα : Ε..εντάξει

Του είπα και μου χαμογέλασε . Μόλις τελείωσα με της πληγές του έκλεισα το κουτί και αυτός πήγε στο δωμάτιο του

Ξέρω πως θα με προστατεύσει αλλά αν πάει κάτι στραβά?

Όχι Ταμάρα δεν πρέπει να σκέφτεσαι έτσι

Την ίδια μέρα το απόγευμα έφτιαξα βραδινό και πήγα προς την τουαλέτα για να πλυθω . Με το που πήγα να αγγίξω το πόμολο η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μπροστά μου ο Άλεξ με μια πετσέτα από την μέση και κάτω . Έγινα κατακκοκινη και γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη

Ταμάρα : Σ..συγνώμη δεν ήξερα ότι ήσουν μέσα
Άρης : Δε χρειάζεται να ζητάς συγνώμη μικρή . Δεν το ήξερες . Επίσης δεν χρειάζεται να με ντρέπεσαι

Μου είπε και με το δάχτυλο του ακούμπησε το πιγουνι μου και σήκωσε το κεφάλι μου προς αυτόν

Ταμάρα : Μπ..μπορώ να μπω μέσα στο μπάνιο?
Άρης : Ναι εγώ τελείωσα ούτως η άλλως

Μου είπε και έφυγε χαμογελοντας . Μπήκα μέσα πήρα μια βαθιά ανάσα και επλυσα τα χέρια μου και το πρόσωπο μου . Όταν βγήκα πήγα στο σαλόνι και τον είδα να φοράει μόνο το παντελόνι της φόρμας και να κοιτάει τηλεόραση

Το βλέμμα μου καρφώθηκε αμέσως στους κοιλιακούς του

Ήταν ανάγκη να είναι χωρίς μπλούζα?

Όταν επανήλθα στην πραγματικότητα έκατσα δίπλα του και πήρα το κινητό μου στα χέρια μου

Άρης : Ακόμα με ντρέπεσαι?
Ταμάρα : Λ..λιγο

Ξαφνικά με πήρε από την μέση και με έβαλε στην αγκαλιά του . Εγώ τον κοίταξα σοκαρισμένη και έμεινα ακίνητη

Άρης : Δεν πρέπει μικρή , δεν είμαστε ξένοι

Μου είπε χαμογελώντας και με φίλησε στα μαλλιά

Μου φαίνεται περίεργος ή είναι η ιδέα μου?

Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο του και με το άλλο του χέρι το σήκωσε