🇺🇸Mierz wysoko, z angielskim🇬🇧 (A1/A2)

°•Różnice między akcentem amerykańskim, a brytyjskim•°

🇺🇸Differences in pronunciation🇬🇧

Różnice w wymowie pomiędzy akcentem brytyjskim a amerykańskim są teoretycznie łatwe do uchwycenia. Oto najważniejsze z nich:

🍟Wymowa "r"
🇺🇸Wymawiane zawsze jak się pojawi, np.:
park—> park [park], koń—> horse [hors],
dalej—> further [ferder]
🇬🇧Wymawiane jest tylko wtedy, gdy stoi za
nim samogłoska (np.: świetnie—> great
[grejt], modlić się—> pray [prej], czysty—>
pure [pjur]). We wszystkich innych
przypadkach jest omijane, a samogłoska,
która stoi przed nią, zostaje wydłużona, np.:
park—> park [paak], koń—> horse [hoos],
dalej—> further [feetee]

☕️Inna długość samogłosek
🇺🇸Krótsze wymawianie samogłosek, np.:
złapany—> caught [kat], potrzebować—>
need [nid], but—> shoe [szu]
🇬🇧Dłuższe wymawianie samogłosek (co
częściowo spowodowane jest omijaniem "r",
choć nie tylko). Również w słowach, które nie
zawierają "r", można zaobserwować ten
proces, np.: złapany—> caught [kaat],
potrzebować—> need [niid], but—> shoe
[szuu]

🍟Wymowa "t"
🇺🇸Gdy pojawia się przed samogłoską, czytane
jest jak szybkie "d"
🇬🇧W standardowym akcencie brytyjskim jest
ono wypowiadane zupełnie normalnie. W
niektórych odmianach regionalnych
brytyjskiego, np.: słynnym londyńskim
cockney, występuje w tym przypadku tzw.
zwarcie krtaniowe (glottal stop [glodyl
stap]), brzmi ono trochę jak przerwa między
dwoma słówkami

☕️Wymowa "j"
🇺🇸Gdy występuje po "t", "d", "n", "l", "s" i "z"
jest pomijane, np.: melodia—> tune [tun],
obowiązek—> duty [dudi], nowy—> new
[ńu], garnitur—> suit [sut]
🇬🇧Wymawiane zawsze gdy się pojawi, np.:
melodia—> tune [tjuun], obowiązek—> duty
[djuudi], nowy—> new [njuu], garnitur—> suit
[sjuut]

🍟Intonacja
🇺🇸Intonacja cały czas się znosi od słowa, na
   które pada główny akcent w zdaniu
🇬🇧Akcentowanie najważniejszych słów w
   zdaniu- intonacja rośnie przy nich, a
   następnie opada

Pamiętaj, że zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Stanach Zjednoczonych istnieje cała masa dialektów regionalnych i wymienione powyżej punkty nie stanowią sztywnych reguł, a jedynie uogólnione zasady. Zdarza się, że Brytyjczycy, zwłaszcza Ci pochodzący z północnych części Wysp, wymawiają "r" w każdej sytuacji, a Amerykanie przedłużają samogłoski (obejrzycie sobie Harrego Pottera po angielsku, tam jest to dobrze ukazane)

🇺🇸Differences in grammar🇬🇧

Istnieją również różnice w gramatyce. Nie wpływają one na komunikację pomiędzy Brytyjczykami a Amerykanami, sprawiają za to trochę trudności osobom uczącym się. Oto najważniejsze z nich:

☕️Past Simple i Present Perfect
🇺🇸Częściej jest używany Past Simple, np.:
   Tina źle się czuje. Zjadła za dużo—> Tina
   feels ill. She ate too much [Tina fils ill. Szi ejt
   tu macz]
   🇬🇧Częściej jest używany Present Perfect, np.:
   Tina źle się czuje. Zjadła za dużo—> Tina
   feels ill. She's eaten too much [Tina fiils iil.
   Sziis iityn tuu maacz]