CESUR

1.Bölüm

Güneş yeni yeni ışıklarını saçarken uykumun en derin, en vazgeçilmez olduğu o saatlerdi yine. Yatak bedenime tam bir çekim kuvveti uygularken gözlerimi açmak ve açmamak arasında gidip geliyordum. Delirmiş gibi çalan alarmımı susturup, kafamı tekrar yumuşacık yastığıma gömdüm. Artık rahat rahat uyuyabilirdim. Tabi ki anneannem buna izin vermeyecekti.

-Erva, yavrum hadi kalk. Saat yedi.

-Ya ama anneanne lütfen biraz daha uyumama izin ver. Lütfen lütfen lütfen ...

Anneannem ve dedemle yaşıyordum. Çok mutlu ve çekirdek bir aileydik. Beni çok seviyorlardı. Özellikle anneannem bana hiç kıyamazdı. Öpücüklere boğardım onu. Kendimi bildim bileli hep onunlaydım. Anneanneden öteydi benim için. Bir anne gibi...

-Ah kuzum ben istemem mi senin mışıl mışıl uyumanı. Hafta sonu uyursun hadi fındığım kalk üzme anneanneyi. Okuluna geç kalma. Kahvaltı hazır dedenle seni bekliyoruz.

Yattığım yerden kalkıp oturdum. Kalkar kalkmaz dama dağınık olan yatağımı topladım. Lavaboya gidip aynaya baktığımda tam bir zombi gibiydim. Thé walking dead dizisinin elemelerine katılsam kesin gecerdim. Saçlarım kabarmış, gözlerim şişmiş, yüzüm bembeyazdı. Bu kötü görüntüden kurtulmak için hemen ellerimi yüzümü yıkayıp saçlarımı taradım. Evet suan aynada insani görünüyordum.
Okul formamı dolaptan alıp hızlı bir şekilde giyinmeye başladım. Saçlarımı da at kuyruğu bağladım. Düz olduğu için kolay taradım baglanabiliyordu. Çantamı aldım ve aşağıya, kahvaltı masasına indim.
Bir kaç bi şey ağzıma attıktan sonra dedem ve anneannemin yumuşacık yanaklarına sulu sulu Öpücükler kondurdum. Servisim çoktan gelmiş kornasıyla tüm mahalleyi inletiyordu. Servise bindim ve her zamanki yerime oturdum. Servis en son beni alıyordu, herkes servisteydi. Ceyda, Ecem, Beyza, Zeynep, Aylin, Tolga, Cem. Hepimiz aynı Sınıftaydık. Hepsini çok seviyorum gerçekten benim için çok degerliler.

-Gençler , akşam konsere gidiyoruz demi? Dedi zeynep

-Tabi kızım pera bu kaçar mı?

Hepimiz Pera grubunu dinlerdik. Kimimiz çok severdi kimimiz az. Ama bu konseri önceden planlamıştık. Kimsenin gelmeme için itiraz etme gibi bir şansı yoktu zaten kimsede etmezdi. Çok eglenecegimizden adım gibi emindim. Çünkü bu zamana kadar birlikte ne yaptıysak hepsi muhteşem geçmişti.

Hep birlikte sınıfa girdik. Sınıfımız 17 kişiydi. Birbiriyle iç içeydi herkes. Birlikte yemek yer, birlikte ders çalışır , hep birlikte takılırdık. Hocalar çalışkan bir sınıf olduğumuz için severdi 11 -D yi ama her bir boku da 11-D yapardı. Güçsüzleri ezenleri kendini bir halt zannedenleri biz ezerdik. Okul kavgaları nerde 11-D orda. Çılgındık kabul ama derslerimizde de çok iyiydik.

Her bir işe burnumu sokardım ben. Her şeyin üstesinden gelebileceğimi düşünüp öne atılırdım. Sınıftakilerde benim bu özelliğimi kullanırdı. Hocalar üzerinde bir şey yapmamız gerekiyorsa önce bana söylerler sonrada gaz verirlerdi. E bende yapardım haliyle. Hocalar da farkındaydı bunun. O yüzden bana cesur derlerdi. Bir nevi takma isim gibi. Sadece hocalarla kalsa neyse sınıfın çoğu alışmıştı bana cesur demeye arada sırada bana öyle hitap ediyorlardı.

Evet ismim Erva'ydı ama ben ismini taşıyabiliyor muydum bilmiyorum. Işın hakkını vermek için bu şekilde davranıyordum. Belki de korkağın tekiydim kim bilir ?
****

Eve geldiğimde anneannem bahçede çiçeklerini suluyordu. Dedem 65 yasinda emekli albaydı. Anneannem ise 61 yaşında ekli bir sınıf öğretmeni. Genellikle bağ, bahçe, çiçek gibi şeylerle zaman öldürürlerdi.

-Ben geldim Tontiğim.
-Hoş geldin fındığım. Deden içerde.Ayşe teyzen bugün izinli yemeği sen hazırla ben şimdi geliyorum.

Tontiğim demeyi seviyordum anneanneme. Onunda hoşuna gidiyordu bu söz. Dedeme de Paşam derdim. Gerçekten paşaydı dedem. Istedikleri yapılmazsa olmazdı. Zaten istedikleri şeyler genellikle yemek türü şeylerdi. Kapıdan girdiğimde dedem horul horul uyuyordu. Salondaki koltuğa uzanmıştı. Televizyon açık olduğundan kesin yine uyuyakalmıştı.