Supernatural

~ Εμπιστοσύνη ~

Την επόμενη μέρα έφαγα πρωινό και πήγα στο σαλόνι . Εκεί είδα τα αγόρια να κάθονται στους καναπέδες

Αριάνα : Αν με πάτε στο μέρος όπου έμεναν οι γονείς μου θα σας εμπιστευτώ

Τους είπα και κοιταχτηκαν μεταξύ τους

- Καλώς

Είπε ο ένας από αυτούς και σηκώθηκαν . Με περικύκλωσαν και έβαλαν τα χέρια τους στους ώμους μου

- Καλύτερα να κλείσεις τα μάτια σου αλλιώς θα ζαλιστεις
Αριάνα : Εντάξει

Τους είπα και έκλεισα τα μάτια μου

- Εντάξει μπορείς να τα ανοίξεις τώρα

Μου είπε και το έκανα . Είδα ένα άγνωστο για εμένα μέρος . Ήταν ένα κάστρο αλλά σε άσχημη κατάσταση

Αριάνα : Μπορούμε να μπούμε μέσα?
- Ναι πάμε

Πλησίασαμε την πόρτα και την ανοίξαμε . Μπήκαμε μέσα και είδαμε τον χώρο άνω κάτω . Περπατήσαμε και φτάσαμε σε ένα δωμάτιο . Μέσα υπήρχε ένα διπλό κρεβάτι και μια κούνια μωρού . Πήγα κοντά της και είδα πάνω στην κουβέρτα να αναγράφεται ένα όνομα

Αριάνα : "Αριάνα" . Ήταν η κούνια μου
- Ναι και αυτό εδώ το κρεβάτι των γονιών σου

Μου είπε ένα από τα αγόρια και κοίταξα το διπλό κρεβάτι . Οι κουβέρτες και τα σεντόνια του ήταν σκισμένα αλλά πάνω του είχε ένα σπαθί . Το πήρα στα χέρια μου και διαβασα το όνομα που ήταν χαραγμένο πάνω του

Αριάνα : Βασιλιάς Χάρολντ . Ο πατέρας μου?
- Ναι μικρή
Αριάνα : Θέλω να το πάρω μαζί μου , μπορώ?
- Ναι

Μου είπε και του χαμογέλασα . Το έβαλα στην θήκη του η οποία ήταν τοποθετημένη ακριβώς δίπλα και το κράτησα στα χέρια μου . Έπειτα κοίταξα προς το κομοδίνο και άνοιξα το πρώτο ράφι . Μέσα είχε ένα κουτί με κοσμήματα . Το άνοιξα και πήρα ένα κολιέ όπου στην μέση είχε μια κόκκινη καρδιά που την κρατούσαν από την μια άκρη ένα αγόρι και από την άλλη ένα κορίτσι . Το έβαλα στον λαιμό μου και χαμογέλασα

- Θα φύγουμε?
- Κουράστηκες?
- Μην ειρωνεύεσαι απλά βαρέθηκα
- Σταμάτα ρε ηλίθιε , μπορεί να θέλει να δει κι άλλα πράγματα . Δεν έχει δει που έμεναν οι γονείς της
Αριάνα : Μπορούμε να φύγουμε αν θέλετε
- Δεν θες να δεις κάτι άλλο?
Αριάνα : Όχι μου έφτασε που είδα το δωμάτιο τους . Το μόνο που ήθελα είναι να πάρω κάτι δικό τους για να το θυμάμαι
- Εντάξει πάμε τότε

Είπε και τους πλησίασα . Έκλεισα τα μάτια μου και όταν τα άνοιξα είδα πως ήμασταν στο σπίτι τους . Με το που πήγα να κάνω ένα βήμα για το δωμάτιο μου ένα από τα αγόρια με άρπαξε από την μέση και με κόλλησε πάνω του

Αριάνα : Γιατί το έκανες αυτό?
- Ήρθε η ώρα να γνωριστούμε μικρή

Μου είπε και με έβαλε να κάτσω στον καναπέ

- Ξέρεις πως ήμαστε όλοι αδέρφια . Εγώ είμαι ο μεγαλύτερος . Με λένε Έριν . Μετά είναι ο Χαλ , ο Ζακ , ο Ντελόρ , ο Μαλίκ , ο Εντερσον και ο μικρότερος ο Μπιν

Καθώς μου έλεγε τα ονόματα των αδελφών του αυτοί μου εγνεφαν όταν άκουγαν τα ονόματά τους εκτός από τον τελευταίο ο οποίος με πλησίασε και μου φίλησε το χέρι

Αριάνα : Δεν έχετε γονείς?
Μαλίκ : Μεγάλη ιστορία
Έρικ : Άλλη ώρα αυτά , τώρα χρειαζόμαστε κάτι άλλο
Αριάνα : Τι?

Τον ρώτησα και τον είδα να κοιτάει τον λαιμό μου και εγώ ξεροκαταπια . Με πλησίασε και έκατσε δίπλα μου . Με πήρε από την μέση και με κράτησε σφιχτά. Τον είδα που μου άνοιξε τον ώμο και μετά ένιωσα τους κυνόδοντες του στον λαιμό μου . Ένας πόνος έλουσε όλο μου το σώμα και έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου . Όταν σταμάτησε άνοιξα τα μάτια μου και είδα τα υπόλοιπα αγόρια να είναι γύρω μου . Μετά από αυτό έχασα τις αισθήσεις μου .

Όταν άνοιξα τα μάτια μου ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου . Ένιωθα πολύ αδύναμη και κοιτούσα θολά . Τότε άκουσα κάποιον να ανοίγει την πόρτα

Έριν : Πως αισθάνεσαι?
Αριάνα : Α..αδύναμη
Έριν : Θα περάσει

Μου είπε και με πλησίασε . Με βοήθησε να κάτσω και μου άφησε έναν δίσκο στα πόδια μου

Έριν : Φάε θα σε βοηθήσει να ανακτήσεις δυνάμεις
Αριάνα : Ε..ευχαριστώ

Του είπα και βγήκε από το δωμάτιο χαμογελώντας

Τώρα άρχισαν όλα

.
.
.
.
.
.

Αγάπες 🥰

Τι μου κάνετε?

Εγώ είμαι καλά

Άλλο ένα κεφάλαιο ολοκληρώθηκε

Μέχρι το επόμενο

Να είστε όλοι καλά

Να χαμογελάτε

Καιιιιιιι

Byeeeee ❤️😍❤️😍