Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 99.

Ze liep zonder aarzelen naar de woonkamer en keek bij de deurpost naar het baby dat met mooi zwart haar en blauwe ogen zat te huilen in de armen van haar moeder..
Laila schaamde zich toen ze ernaar keek..
Het was zo'n schoonheid..
Totdat ze aangeboden kreeg om het baby vast te houden..
Laila zette stap bij stap en nam het babytje in haar handen..
Ze keek er even naar en het gehuil werd minder en minder...
Ze keek in die mooie blauwe ogen en de tranen verdwenen langzaam maar zker..
Ze nam het kindje in haar armen en het lag in een liggende positie..
Iederee keek met open mond hoe het kindje ee lachje tevoorschijn haalde na dat gekrijs...

Laila wiegelde het heen en weer en liep er een beetje mee in de ruime woonkamer..
Het kindje speelde met de hoofddoek van Laila en Laila speelde met het kleine schoonheid...
Nabil werd echter gevangen in de mooie blik van Laila en het kindje..
Hoe Laila's lach verbreedde..
Hoe iedereenmet een lach naar haar keek. Hij was trots op zijn vrouw...
Hij liep op haar af en nam een hand over haar schouder..
Dit is Romaysa....
Laila keek even naar de ogen van NAbil en Nabil naar de ogen van Laila..
Laila gleed over de lipjes van Romaysa en tintelde weg...
Ze voelde een vreugde die haar ervoer...

Iedereen was blij om hun twee zo te zien..
Niet beschaamd maar toch redelijk fatsoendelijk...
Laila gaf het kindje terug aan de moeder en liep naar de keuken om het eten op te scheppen. Salima nam de taak om de tafel te dekken en Nabil schonk het frisdrank in...
Laila kwam binnen met de overheerlijke geur van de mamita en op het moment dat ze het bord neerlegde nam haar schoonvader en haar schoonmoeder haar handen vast...
Ze schrok even op van de aanraking...
''Je bent een perfecte Vrouw...
We zijn blij je te verwelkomen in ons gezin...

Laila kreeg tranen in haar gezicht terwijl ze die woorden zieden. Terwijl ze wegdroomde hoopte ze toch diep in haar hart dat haar vader dat zei en al die mensen haar broers en zussen waren maar op het moment dat de traan de tafel bereek schoot het haar te binnen..
Niemand van mijn Familie wou mij..
Niemand!!
Laila draaide zich snel om en excuseerde zich...
Ze liep snel de woonkamer uit met Nabil haar achterna..
Ze werd tegen gehouden door Nabil's omhelsing die va achter werd bedrukt...
Ik kan dit niet zonder mijn familie Nabil.
Het doet zo''n pijn..

Diep van binnen Nabil..
Tranen die vielen rolden glijdend Laila's mond binnen..
Voedend van de pijn die steeds terug kwam..
Het doet zo'n pijn mompelde Laila..
Nabil die de woorde hoorde werd verstoord en voelde meer schuld..
Hij was diep getreurd..
Maar hield haar stevig vast..
Je bent niet alleen Laila...
Hij legde zijn voorhoofd op haar schouder en kuste haar nek..
Je bent niet alleen..
In elkaars aanraking en omhelzing zag zijn moeder hoe diep hij zijn liefde had zitten..
Mijn zoon is verliefd...
Met een traan in haar ogen..
Een traan van geluk..
toegezonden...

Waarom doet het zo'n pijn Nabil.Laila legde haar handen op de handen die Nabil ad geplaatst op haar zij. Ze kneep er hard in en besefte niet hoe hard ze erin kneep. Nabil echter merkte het degelijk wel..
Waarom Nabil..
Al snel hoorde Nabil niks meer van de woorden die uit de mond kwamen drijven van Laila..
Alles werd verstoord door de verstoorde ademhaling en de tranen die zich wouden vloeien maar Laila probeerde tegen te houden...
Ze schaamde zich nu voor elke druppel die voortvloeide...
De vragen die maar ronddwaalden..
Altijd geen antwoord maar echter slagen die zich brokkelden in boteen die al gebroken waren. Steeds maar weer kwamen er kleine stukjes uit...
Het deed zo'n pijn.

Waarom Nabil? Waarom.. Haar nagels spitste zich in zijn huid en liet zich los van hem.Nabil probeerde haar bij zich te houden omdat ze zich wou loswringen uit zijn armen. Ze voelde zich niet waard om in zijn armen te schuilen..
Het was de 1 en al pijn die zich rondschiedde...
Ik kan deze pijn niet aan,,Het is jouw familie die daar zit. Die daar lacht..
Niemand toont zijn liefde aan mij,, Ik ben dit niet waard. Waarom dan na al die jaren? Haar buik kromp zich in,, Ik kan deze pijn niet aan Nabil..
Ik ben je niet waard...
Nabil hoorde elke woord en voelde zich schuldiger en schuldiger..
Alles schoot door zijn hoofd. De vies smakende kus van Jamila,, De verwaarlozing en het in de steek laten van Laila toen ze weg werd gestuurd. De avond dat haar vader storf..

En de baksteen met de boodschap. Hij draaide Laila opeens om en Laila landde met haar handen op zijn borst. Ze keek hem niet aan en elke traan druppelde op zijn hand waar ze naar toe keek. De sterkte van zijn arm drukte zich in de huid van LAila..
Ze merkte geen pijn en hij stond versteld..
De pijnscheut echter draaide bij hem in...
Luister Laila...
Ik geef om je..
De tranen werden meer en meer waardoor Laila die woorden niet hoorde..

Luister dan Verdomme...
Ik geef om je...
Laila hoorde de luidde stem en keek recht in zijn ogen waar een traan uit voortvloeide..
Ik kies voor jou,, Ik ben blij met je in mijn leven...
Je bent niet alleen.Je hebt ons. Er is plek voor liefde Laila..
Laila keek in de ogen die de liefde lieten blijken. Hoe de verlangen over zijn lippen te vloeien waren..
Hoe ze zijn traan kon lezen...
Zijn handen uiteindelijk streelde haar armen en ze voelde een hittegolf over haar arm komen...
Haar hoofd leunde neer op zijn borst en hoorde zijn hartgeklop.Er is iets wat Laila meevoerde...
Het bewoog op en neer en haar oor kleurde zich...

Haar handen voerden zich mee met zijn sterke armen en wou hem niet los laten. Terwijl NAbil neerkeek op haar hoofd en haar rondte zag zettehij zijn kin op haar hoofd en slaakte een zucht. Mijn hart is van jou...
Zijn hart sprak boekdelen en hij merkte dat zijn lippen niet bewogen..
Zijn woorden vonden niet de tijd..
Zijn handen voerden zich over haar rug heen en trok haar stevig tegen zich aan..
Je bent mijn vrouw nu Laila..
Ik ben er voor je..
Hij pakte haar zachte onschuldige handje en nam het in zijn grote stevige hand vast en Laila voelde zich erin verdronken. Hij voerde het zachtjes naar zijn lippen toe en kuste haar hand. Langzaam kuste hij elke vingertop terwijl hij haar aankeek..
Mocht er iets zijn..
Ik sta paraat...

Laila werd rood en al snel droogde haar tranen zich door de bries die binnekwam door de openstaande deur...
Ze kuste zijn kin langzaam en voelde nog een klein haartje haar lip prikkelen..
Ze liet zich los van hem en keek nog even in zijn ogen..
Haar lippen wouden bewegen..
Maar er kwam niks uitvoerend...
Ze wou zich zo erg vermaken...
Hij pakte haar hand weer en liepen de woonkamer in..
Iedereen opmerkend waar de liefde vanaf sprong...
Haar schoonvader een lach tevoorschijn halend...

Kom je niet eten Laila?Laila keek beschaamd naar de grond,, Nee Ghari..Ik heb al gegeten...
Ze nam zich wel plaats en ruimde de tafel op met thee glazen en koffie glazen..
Samen met Nabil die haar hand pakte met de zelfde glas tegelijk. Elkaar aankijkend..
Zelfde golf..
Zelfde gevoelens,,Alleen niet beseffend hoeveel....