Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 57.

Het deed hem pijn..
Laila's gehuil drong tot hem door ookal kerfde hij zich ervan af....
Hij had spijt van zijn bezoek aan Jamila...
Hij verachtte zichzelf...
Hij schudde zijn verachting maar het schuldgevoel bleef...
Het gehuil wou niet weggaan..
Hij drong stiekem de kamer in en zag Laila niet op bed liggen..
De lamellen waren gesloten en de donkerheid en soberheid was te lezen vanuit de warme lucht die zich verspreidde in de kamer waar Nabil altijd gerusteloos sliep...

Hij hoorde het gesnik wel maar wist niet waarvandaan. Hij liep de hoeken af van de kamer met zijn ogen en zijn ogen sloegen neer toen hij aankwam bij het hoekje waar Laila schuilde..
Haar schulpje bevond zich zo klein. Haar knieeen waren bij mekaar getrokken en haar armen wormden zich eromheen om zich bij elkaar te schrapaen. Bang dat ze delen van zichzelf zou kwijtraken...
zijn blik werd bekeerd met afschuw dat hij zijn hand had verspild aan de haren van Jamila..
Hij liep met kleine stappen naar Laila en voelde zich walgelijk..
Alsof hij Overspel had gepleegd...
Zijn handen klamden zich..
Zijn handen voelden plakkerig en voelde zich vies.
Al snel stond hij stil voor Laila's lichaam. Gebroken in teniet...
Het gehuil klonk zo hard...
Laila Inou..
Laila's adem stokte...
Ze stopte met het harde gesnik en ademde zwaar bij de stem die ze hoorde...
Laat me met rust Nabil...
Ik haat je...
Ik haaaaat je Nabil..

Riep Laila schor uit haar mond....
Nabil hoorde de woorden die uit Laila's mond dreven...
De woorden die hem pijn deden,Hj wou zich vasthouden aan Laila. Zijn verlangens werden groter en groter naar Laila.
Hij knielde neer en stak zijn hand uit die even eenzaam in de lucht bleef hangen...
Hij voelde zich slap worden en had de moed niet opgegeven. Laila keek even op en zag zijn hand hangen en keek het vanuit onder haar donkere zwarte wimpers.
Ze was bang. Bang dat Nabil weer zou weglopen...

Hij liep weg voor de afschuw en pijn die je kon lezen van Laila's gezicht. Zijn tranen werden gelezen door Laila en zo volgde Laila zijn gedrevenheid. Ze hoorde de klap neerkomen van de traan die zich liet splijten op de hard houten vloer.
Laila voelde zich alleen zonder de armen van Nabil om haar heen.
Ze verlangde naar hem met elk behoefte tot toedoen.
Nabil's hand vervoerde zich naar haar blote arm en gleed met twijfel naar boven naar Laila's schouder...
Laila voelde de koude hand over haar arm trekken en voelde zich weer goed. Ze werd warm..
Warm van hartstocht en verlangen....
Liefde die herboren werd op nachtenlang pijn lijden...

Liefde die zich kluisterde in 4 muren die niet buiten konden komen.Die zich schuilhielden voor gevreesheid..
Nabil's hand voerde zich in Laila's nek en streelde haar nek wervels...
Laila hief haar hoofd een beetje op maar was bang...
Bang voor afschuw tegen haar ...
Nabil's hand gleed naar Laila's wang en plaatste zich daar..
Hij nestelde zich daar en streelde haar wang..
Hij veegde er zachtjes langs en Laila sloot haar ogen die de tranen los lieten terwijl haar ogen zich sloten....
Ze opende haar neus en Haar ogen spreidden zich geschrokken open..
Die geur....
Ze keerde haar neus naar zijn hand en losse vingers..
Ze rook de vrouwelijke parfumm....
Haar hoofd schoot weg in plotselinge gedachtengang...
Overspel....
Je was bij haar!!!schreeuwde Laila door de kille kamer....
Nabil keek naar haar haren die zich loslieten vallen over haar ogen en langzaam haar nek ook verscholen...
Hoe bedoel je Laila en hij werd zenuwachtig.. Het gehuil begon en hij voelde zich verslagen.
Dood!!!!

Hij pakte haar hand maar die sloeg ze los en trok het over haar knieeen heen. Hij wou haar vasthouden maar sloeg tegen zijn borst en schouders...
Nee ga maar naar haar.
Ik ruik haar geur wel...
Neeeeeeeeeeeee
Nabilllll..
Laat mij met rust.
Ik haat je Nabil...
Je doet me pijn....
Laila bleef die woorden schreeuwen en had zo'n pijn....
Alles kwam in 1 keer terug....
De eerste avond...
Nee Laila echt ik was niet bij haar en daar begon de eerste leugen tegenover Laila....

Nee Laila echt ik wil bij jou zijn...
Laila aub doe me dit niet aan..
Hij probeerde haar handen te reiken en vast te houden en tot zich te trekken en haar niet meer los te laten....
Maar tevergeefs....
Laila school nog verder in de hoek en Nabil zag de weggetrokkenheid...
Laila aub hoorde je schor en snikkend uit zijn mond komen..
Laila Inou..
Ik ben niet van jou..Alleen slechts op Papieren...
Ik haat je en ze keek met haar opgezwollen ogen en tranen die zich wegbaande...
De blik sprak ernst...
Hij las haar ogen...
Ogen die zich pijn bestred op haar manier...
Pijn die werd overgebracht naar Nabil....
Zij ogen waren grauw..
Alles zoog weg...
Alles vloeide weg..

Waarnaartoe wist hij niet..
Hij hief zijn hoofd....
En zijn handen schoven over zijn gezicht..
Zijn tanen waren weggeveegd maar ze verschenen terug.
Neeeeeeeeee Aub Laila Inou....
Laila wou niks van Nabil..
Ze wou echter bij hem zijn..Zijn armen voelen....
Haar gehuil brak zijn hart...
Alles was weg....
Terwijl Salima alles meekreeg..
Haat versus Liefde.....
Haar tranen lieten zich los.....
Zoveel pijn..
In haar hart,...
Ga weg nabil ga weg...
Ik haat je klonk eruit de stembanden van Laila die zich openscheurden bij die woorden..
Ze wou integendeel echt bij hem zijn.....