Hayal Meyal

ᴮᵒˡᵘᵐ ¹

Buraya uzun yazı koyamayacağım şahsen başkaları koyunca okumuyorum. Bu hikaye bir süre önce aklıma gelmişti ve yazmaya karar verdim ilk bölüm sadece olay akışı için olaylar sonraki bölümde netlik kazanacak umarım devam eder ve beğenirsiniz. :)

𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉𓆉

Telefonumun çalmasıyla gözlerimi açtım, sersemce etrafıma bakınırken odanın neden karanlık olduğunu sorguladım. Hala çalmaya devam eden telefonumu elime alıp saate baktım, saat gece birdi. Tamamen açamadığım gözlerimi ovalayıp ısrarla çalan telefonumu cevapladım.

"Hı"

"Açıklandı, açıklandı Hayal!"

Gözlerim irice açılırken hızlıca yatakta doğrulup ayağa kalktım, gözümün kararmasının geçmesini bekledikten sonra bilgisayarıma koştum, benim sesimle uyanan kedim etrafa sarhoş sarhoş bakarken bilgisayarı açma tuşuna bastım .

Seslere uyanan annem ne olduğunu sorarak odama girince anlatıp yanıma sandalye çekmesini söyledim.

İkimiz de ayılmaya çalışırken ortamda belirgin bir tedirginlik vardı. İkimiz de nereye yerleştiğimi oldukça merak ediyorduk. İlk tercihimin çıkması için nelerimi vermezdim, sevgilim Serkan ile aynı şehirdeki farklı okulları yazmıştık ilk tercihimize. Serkan derken telefonumda adı belirince telefonu Ela'nın yüzüne kapattığımı fark ettim ve sayfanın yüklenmesini beklerken telefonu yanıtladım.

Serkan'ı hoparlöre alıp baş parmağımı kemirmeye başladım, herkesin aynı anda açmak istemesinden kaynaklı sitede bir yoğunluk olduğundan olsa gerek bir türlü yüklenmiyordu.

Serkan da heyecanlı olsa gerek çıtı çıkmıyordu. 

Sonunda ekran yüklenince elimle gözlerimi kapattım "Ay yok anne ben bakamayacağım sen bak söyle, ya da dur, dur, dur! Ben bakıcam tamam bakıcam." Annem kararsızlığımdan dolayı omzuma vurup ellerimi gözümden çekti. İkimiz de pür dikkat ekrana bakarken annem mouseye tıkladı ve omuzlarım düştü. 

İstanbul yazısını görünce bebek gibi oturup ağlayasım geldi.İyi de ben İstanbul'a gitmek istemiyordum ki. Ela'nın ısrarları yüzünden onu kırmayıp son tercih olarak yazdığım İstanbul Teknik Üniversitesi Yapay Zeka ve Veri Mühendisliği çıkmıştı. İstediğim bölümdü ancak hem Serkanla planlarımız bozulmuştu hem de İstanbul'da yaşamam gerekecekti. Doğduğumdan beri İzmir'e aşık bir kız olmuşumdur. İzmir de İstanbula yaklaşıyor zamanla ama yine de İstanbul'a ne ekonomim yeterdi ne de yaşama isteğim. Bir kere aşırı kalabalık.

"Kazanmışım Antalya'ya gidiyoruz Hayal!" Telefonda Serkan'ın sesini duyunca gözlerimi telefonuma çevirdim, ben onun telefonda olduğunu bile unutmuştum, tüm yıl aynı üniversite hayalleri kurmuştuk. "Olsun kızım İstanbul'u ben severim, hem Ela kızım da orayı yazmamış mıydı?" Annem sağolsun Serkan'a söyleme derdim ortadan kalkmıştı. "İstanbul mu? İyi de sen sadece Antalya'yı yazmamış mıydın Hayal?" Çıkmayacağını düşünerek söyleme gereği duymamıştım ama söyleseymişim iyi olurmuş. "Ela çok ısrar edince son tercihime yazmıştım ne bileyim ben çıkacağını sanki ben bayılıyorum oraya Serkan." "Neden ilk seçeneğin olmamış ki acaba canım sen çokta iyi yapmıştın sınavda." Görmeyeceğini bilsem de ben de kafamı iki yana hafifçe sallayarak bilmediğimi belli ettim. Gözlerim ekranda kalmıştı, hiç İstanbul'a göre plan yapmamıştım ki. 

Ben ekrana dalmışken annem klavyeyi kendisine çekmiş tek tek klavyeye bakarak ev arayışına başlamıştı bile. Bizim hiç akrabamız yoktu İstanbul'da, aslında bakarsak bizim hiç akrabamız yoktu denilebilir. Dayımlar var Eskişehirde o kadar.

Gözlerimi ayağımın kenarında yatan beyaz kedime çevirdim ve hafifçe gülümsedim, olayların iyi yanından bakmayı severim, Ela ile okumanın eğlenceli olacağına eminim. Serkanla sonra konuşacağımı söyleyip Elaya mesaj attım. Ela heyecandan mesajları yağdırırken anneme döndüm.

Gözleri dolmuştu kollarıma aldım minik sultanımı. "Ağlama annem sen de gel benle olmaz mı?" Başını iki yana sallayıp gözlerini gözlerime dikti. "Yapamam kızım biliyorsun." Biliyordum babamın mezarını bırakıp gitmezdi uzaklara. Her gün ziyaret etmekten vazgeçemiyordu. Güzel babamı 11. sınıfın yazında kaybetmiştik kalp krizine. Dünyadaki en güzel yürekli adamdı kendisi bence o ve annem hayatta hep sahip olmak istediğim ilişkiye sahiptiler. Kendileri hep rol modelim olarak kalacak bir çiftti.

Bilgisayarı kapatıp annemi yatağıma çekiştirdim, onu yalnız bırakmak istemiyordum ama benimle başka yere gelmeyeceğini de biliyordum onu küçük kardeşime ve komşularıma emanet edip gitme vaktim gelmişti artık. Annemin kalan  göz yaşlarını silip kollarımı ona sardım ve omzuna bir öpücük kondurup gözlerimi kapattım.

☽