Keyifli okumalar
°
Önümdeki çorba çok güzel kokuyordu. Yemek yemek, benim için gerçekten çok zordu. Sadece bir kepçe vardı ama bu bile benim için çoktu.
"Mercimek çorbası sevmez misin?"
En sevdiğim çorbaydı oysaki.
"Severim ama," dedim ama sustum. Anoreksiyam hakkında konuşmaktan nefret ediyordum.
"Senin için zor olduğunu biliyorum ama bir kaşık aldıktan sonra kendi isteğinle devam edeceksin."
Yapabilirdim.
Bir kaşık aldım ve beklemeden içtim yoksa bu sabaha kadar devam ederdi.
Tadı ile gülümsedim. Hastanede kaldığım süre boyunca birkaç kere çıkmıştı ve o zamanlar yemek yemeyi reddettiğim zamanlardı. Bu yüzden uzun zamandır yemiyordum.
"Çok güzel olmuş."
O da gülümsedi. "Afiyet olsun."
Bir çorba ne kadar yavaş içilebilirse o kadar yavaş içmiştim. O ise bana ayak uydurmuştu. Bu beni mutlu etmişti. Bitirip beni bekleseydi kendimi kötü hissederdim.
"Şimdi ana yemek var." dedi ve ayağa kalktı. Mutfakta yediğimiz için tezgahta uğraşıyordu. Dudağımı büzdüm. Daha yiyemezdim ki.
Çorba kasemin yerini, makarna tabağı aldı. Spagettiydi. İçinde mısırlar, salata malzemeleri ve ton balığı vardı. İştah açıcı duruyordu ama hastalığım yüzünden yiyesim gelmiyordu.
"Bitirmek için kendini zorlama."
Küçük bir domatese batırdım ve ağzıma attım.
"En sevdiğin renk ne?"
Bir şey demesini beklemediğim için duraksadım. Bu sefer salatalığa batırdım.
(Pembe dermişim shshshah)
"Yeşil."
Gülümseyince şaşırdım. "Deniz'in de en sevdiği renk yeşildi. Gerçi o gözümün rengini çok beğendiği için bunu diyordu." dedi ve güldü. "Senin gözlerinin bana çekmesi için her gün dua ediyordu."
Bu beni de gülümsetti. "Duaları kabul olmuş."
Kafasını salladı. "En sevdiğin yemek peki?"
Yemek mi?
"Yanlış bir soru sordum sanırım."
Kafamı iki yana salladım. "Uzun zamandır yemediğim için, aklıma gelmedi. Patates kızartması."
Eskiden sonsuza kadar yiyebileceğimi düşünürken, uzun zamandır ağzıma bir tane atmamıştım.
"Yapmaktan keyif aldığın aktiviteler var mı?"
Dans etmek.
Dans ederken o kadar mutlu oluyordum ki. Ama sınıf arkadaşlarım bunu da benden çalmıştı.
Okul yeni açılmıştı ve hoca ileride ne olmak istediğimizi soruyordu. Sınıftakiler ile bir problemim yoktu. Yakın arkadaşlarım da vardı hatta. Ama o gün dansçı olmak istediğimi söylediğimde herkes benimle dalga geçmişti.
