Ardımda Bıraktığım Parmak İzleri

Hayal Kırıklığı

Ruhumu kampçılayan en büyük yaraydı.
Bazen bir sevgilinin gözünden
Bazen küçük kızın kalbinden
Sicim gibi akan gözyaşıydı.
Hayal kırıklığı

Hayatın yara açan en büyük tokatıydı.
Nefes olanın,nefesimi kestiği andı.
İçime işleyenin , sırtımdaki bıçağıydı.
Oluk oluk akan kandı.
Hayal kırıklığı

İnsanoğlunun intihar sözcükleriydi
Seni paramparça eden o vâristi
Sahibi cam kırıkları gibi kırılandı
Sahici hiç bitmeyecek bir savaştı
Hayal kırıklığı

Her insanın istenmeyen kâbusu
Pişmanlığın izlerini taşıyan keşkesiydi
Birilerinin ardında seni bırakıp gitmesiydi
Bir sevgi sözcüğünün yetimiydi
Hayal kırıklığı

Aslında masumların ahı sırtında olandı
Ardında bir sahipsiz katil bırakandı
O cesedin korkarak büyüdüğü andı
Kimsesizliğin bağrından kopan çığlıklardı
Hayal kırıklığı

Kırıklığın temsili değişken miydi?
Hafif duygu diyorlardı peki neredeydi
Hayali,sevgiyi güveni ve yemini kör edendi
Yokluğu, hüznü var edendi.
Hayal kırıklığı

Bir duyguyu tüm bedenin hissettiğiydi
Kalbine, sırtına ihanet edendi
Güzel bir rüyadan uyandırandı
Aslında göremediğimiz gerçeği hatırlatandı
Hayal kırıklığı