Bir Şizofrenin Hayatı

VII. Bölüm

Arabaya binip eve doğru yola koyulmuştum. Aklımda binlerce soru var. O geceyle ilgili hatırlayabildiğim kadar çok şey hatırlamam lazım. Sakin bir kafayla düşünmeye başladım bile. O gece Poyraz'ın bana benim evimde kal dediğini evet hatırlıyorum. Evet evet... Sanırım ben onun evinde kaldım. Her şeyi yavaş yavaş hatırlamaya başladım galiba. O gece Kamelya'yla kavga ettikten sonra ben onun yanına gitmiştim. O bana benim evimde kal dediğinde bu iyi bir fikirdi benim için. Çünkü ilk defa bu kadar büyük bir kavgamız olmuştu. Bir süre onun yanında kalmamak ikimiz için de en iyisi diye düşünüp o gece Poyraz'a kalmaya karar verdim ve evet orada kaldım. Gece biraz ilerleyince de bana salonda bir yer ayırıp kendi odasına çekildi. Ben de biraz olanları düşünüp sabah Kamelya'dan özür dilerim diye karar vermiştim. Sonra da uyudum. Evet tam olarak böyle oldu. Peki ama o gün eve kim gitti? Kim Kamelya'yla zarar vermek ister ki? Poyraz neden bana yalan söyledi? O kıyafetler neden onun evinin yanındaydı? Aras'ı aramalıyım. Uzun süre açmamıştu telefonu. Yoksa o da bir şey mi buldu?  Kısa süre sonra o beni aradı. "Baba beni aramışsın. Fark etmedim. Ne oldu?" Ona telefonda anlatamam bu olanları. "Aras eve gel. Bir şeyler buldum telefonda anlatamam." Kısa süren bir sessizlikten sonra "Ta.. Tamam" diyebildi sadece. Eve vardığım gibi o kıyafetleri arabadan çıkarıp içeri aldım. Kısa süre sonra Aras da vardı eve. "Baba ne oldu? Ne buldun?" Korkmuştu sanırım. Önce onu sakinleştirmem gerekiyor sanırım. Polis olması annesinin ölümüyle ilgili bir şeylerden korkmasına engel değildi sanırım. Bir yere oturttum onu önce su falan verdim. Biraz konuşup onu sakinleştirdikten sonra konuya girdim. Her şeyi anlattım. Olaylara olan şaşkınlığını, kızgınlığını, yer yer de sevincini yüz ifadelerinden anlayabiliyorum. "Eğer dediklerin doğruysa daha doğrusu kanıtlayabilirsek olay Poyraz abinin etrafında dönecek." Aras'ın Poyraz'ı ne kadar sevdiğini bildiğim için bu olayın şüphelisi olduğuna ne kadar üzüldüğünün de farkındayım. "Peki aklında ne var? Nereden başlamamız gerekiyor?" Sadece düşünmekle yetindi bir süre. "Sanırım annemin kaybolduğunu emniyete bildirmenizi başlamalıyız."