Όσα θα μπορούσαμε να είμαστε

κάποιο δειλινο

Τον γνώρισα την χειρότερη περιοδο της ζωης του. Χωρίσαμε
Τα ξαναβρήκαμε την χειρότερη περιοδο της ζωης μου.
Μαλλον τραβουσαμε ο ενας τον αλλον μονο στην καταστροφή.
Τον γνωρισα στο μονο αξιολογο μπαρ της μικρης πόλης που μεγάλωσα. Ηταν 20 και εγω 17. Δεν ξερω πως, γιατι, και για ποιο λογο αλλα ηρθε να μου μιλήσει. Τοτε μετέδιδα μια ευχάριστηση , ορεξη για την ζωη. Τωρα ειμαι μεσα στην μελανχολια.
Δεν θελω να μηλισω για την πρωτη μας συναντιση, αλλα για την δεύτερη. Αυτη που με κατέστρεψε και ξανα δημιούργησε μεσα σε δυο βδομάδες.
Ειχα πλεον φύγει απο το πατρικο μου. Επισκεφτομουν την πολη μονο σε γιορτές. Και αυτος το ιδιο. Δυο χρόνια αφου ειχαμε χωρίσει, στον ιδιο δρομο που τον παράτησα γιατι δεν αντεχα αλλο τις μαλακιες και τον εγωκεντρισμο του, τον συνάντησα.
-Γεια, προσπαθησα να τον αποφύγω
- Ο! Γεια, τι κανεις; Ηρθες για επίσκεψη;
- Καλα, ναι. Εσυ;
- οικονομικες υποθέσεις.
- ουυυ, βαρη.
- ασε.
-λοιπον, τα λεμε.
- να παμε για καφε καμια μερα.
- ναι φυσικα, στειλε. Σαν μεγαλητερος συγουρα θα εχεις πολλες δουλειες
-χαχα κοφ'το.
- αντε γεια.
Τελικα οντως εστειλε. Δεν το περίμενα, απέφευγα το μυνημα του για καμια βδομάδα. Αστειο. Εγω ,που εκανα σαν τρελη για να στειλει ξανα πριν δυο χρονια.
Δεν του απαντησα ποτέ. Αντίθετα η μοιρα μας έφερε να ξανα συναντιθουμε με εναν τροπο υποτυμιτικο.
Εκεινη την περίοδο αντιμετοπιζα θεματα με την σχολη και την τοτε σχεση μου. Πολυ χειροτερα απο αυτα που ειχα μαζι του.
Βγηκα μια μερα να ξεσκασω, αλλα ήπια υπερβολικα πολυ. Πρωτη φορα ήπια και δεν ηξερα τι μου συνεβενε.
- Μαγδα, ελα να βγουμε εξω, φαίνεσαι χαλια
-ασε θα βγω μονη μου, μην χαλιέσαι
-εισαι σιγορη;
- ναι ρε
-θα ερθω σε λιγο να σε δω. Μην φυγεις.
-ναι ναι.

Έσπρωξα πολλους, πατησα αλλους τόσους αλλα βγηκα εξω τελικα. Καθησα σε ενα παγκακι πισω απο το κλαμπ. Ανοιξα το κινιτο μου και ειδα μήνυμα απο τον πρωην μου.
"Δεν θα μου ξεφυγεις ακομα και στο κολωχωρι σου θα σε βρω" εγραφε.
Τι μαλακας. Νομίζει οτι του ανήκω. Τέλειος μονος του. Δεν τα είχαμε ουτε για 2 μηνες και ηταν ακρα κακοποιητικος. Τον χωρισα μολις πηγε να με βαρέσει, και πολυ μου πείρε.  Αν εισαι μαλακας ομως, δεν καταλαβενεις. Του απαντω ενα μεθυσμένο
" αι στον διαόλο Γιαννη"
Ανορθόγραφο και περιεργα συνταγμενο, και αρχιζω να κλαιω. Δεν ηξερα γιατι, μαλλον απο την πίεση και τον φοβο που μου προκάλεσε η κακοποιητικη συμπεριφορα του ακομα και μιλια μακρια.
Τοτε πλησιαζει καποιος αλλα ημου πολυ χαλια για να ασχοληθώ.
-Μαγδα, εισαι καλα; μου πιανει το χερι και με κοιταζει στα ματια.
Τοτε ξεσπάω ακομα περισσότερο. Με αγκαλιάζει.
-ολα θα πανε καλα Μαγδα. Μην ανησυχείς. Παρε μια βαθια ανασα και ηρεμισε.
Τοτε ακουω βηματα τακουνιων και βγαίνω απο την αγκαλια του.
-Μαγδα! Νόμιζα οτι απλα ζαλιζοσουν. Είσαι καλα;
- ναι ειμαι. Θα με παει ο Γιώργος σπιτι. Κουραστικά. Τα λεμε αυριο;
- καλος. Θα σου στειλω μηνημα μολις γυρισω. Το καλο που σου θελω να απαντησεις αλλιως ξερω που θα τον βρω, ειπε και κοιταξε απειλητικά τον Γιωργο.
-χαχα. Σ'αγαπω.
δεν το ελεγα συχνα
-και εγω.
Με φιλισε στο μετοπο και έφυγε.