"LANARAH"

Pangalawang Lipad: Busted!

Chapter 2: Patay, Fwend!

"K-kuya L-leo?"

O.O. 

Patay!

Kuya Leo stared at me wide-eyed. His gaze darted at my belly then to me and back to my belly again. Shock is plastered on his face. Kung sa ibang pagkakataon siguro tumawa na ko sa epic na reaksiyon niya. But heck! not now!

"L-Lanarah,what's with that belly?"

Napalunok ako sabay hawak sa pekeng umbok sa tiyan ko. Nilingon ko si Chuchi. Nanlalaki rin ang mga mata niya pero mabilis pa sa alas kwatrong tumabi sa'kin.

"'Fwend, what we're gonna do now?"

"Y-you're pregnant?!"

As if on cue, Napatalon kami ni Chuchi sa inatatayuan namin sabay takbo. Hindi na niya pinansin yung couple na pinagtitripan nila kanina pero narinig niyang nagtatalo pa rin ang dalawa.

Pero hindi yon ang nasa isip niya ngayon kundi ang makalayo sa pinsan nila ni Chuchi.

"H-hey don't! Stop running Lanarah!"

Lumingon siya. HUmahabol sa kanila si Kuya Leo!

"Fwend! anu ney?!"- Sigaw ni chuchi.

"I dunno! F*ck! Just keep on running!" Sigaw ko din sabay takbo ng mas mabilis. Buti na lang sanay kami ni Chuchi sa takbuhan.

"You two stop! Achtung Larry! Achtung! STOP THEM!STOP THEM!"

>.<

Habang tumatakbo ako patuloy naman sa pag-alog ang tiyan ko. Ang sagwa ampupu!

=_______=!

'Prrrrrrrrrrtttt!'

"Waaaaaaaaah! We're so dead!"

"Takbooo-Aah!" 

"AYAW!Ayoko Kuya! There's no use na!Chuchi, help me!"

Hinawakan naman ako ni Chuchi sa kaliwang kamay habang hatak-hatak naman ako sa kanan ni kuya Leo palabas ng Kotse.

Oo. Tama. Si Kuya Leo rin ang nagwagi at kami ni Chuchi ang nasawi.

Punyeta! Ang tanga kasi ng basang tiles! Kita ng dadaan kami di manlang natuyo?! Ayun. . . Nadapa tuloy ako!

"NO! you badly need a doctor! Hindi porque masama ang loob ko na buntis ka ng 'di namin alam ay hahayaan na kita. You run woman! And you fell! And you're pregnant! Pregnant!"

"PAJULET-JULET?!?!"- Me/Chuchi.

He shot us a dagger then take a deep sigh.

"Look, we should go to check if you and your baby is okay--

"No! You don't understand. Tignan mo! There's no blood at all!--"

"Hindi porque hindi ka dinugo ay ayos na."

"Kuya Leo,"Kumapit na 'ko kay Chuchi at pilit hinihila ang kamay ko sa pagkakahawak ni kuya.

Hala! Sige! Tug of War ang peg! Ako na Ribbon. 

"I'm so not Preggy-"

"Yeah right. And I'm Superman."si kuya Leo habang hinihila pa rin ako palabas ng kotse.

Akala ko ba iniingatan niya 'kami ng baby' kuno ko? Eh kung makahila feel na feel eh! Oh iyo na tong kamay ko iyo na! Konti nalang kaya tanggal na braso ko.Pramis!

"NO, You're not superman, superman is my husband. You are Santa Claus. Ambisosyo! Christian Chaves, ikaw nga dito!"

"I'ts true Big Bro." back-up naman agad sakin ni Chuchi. "She's not trulalung Jondee."

Tinignan kami ng ni Kuya Leo na parang nababaliw kami. Tsk.Tsk. kahit kelan talaga hindi na nasanay. 

"Look, kuya. This freak of a bump is fake." HInila ko ang kamay ko sa pagkakahawak ni Chuchi tsaka isinuot iyon sa ilalim ng palda ko. Nanlaki ang mga mata ni kuya Leo nang tumambad sa kanya ang isang bilog na throwpillow. "See?"

Pumalakpak si Chuchi sa likod ko. Ngumisi din ako. Si kuya Leo talaga ang bilis mauto. Papangiti na sana ko para lang mabura dahil sa biglang pagdilim ng mukha nito.

"Lanarah...Christian Chavez.." Malalim at seryosong tawag niya. Binitawan niya ko at hinamit ang kanang kamay niya para hilutin ang sintido niya.

Napalunok kami ng laway ni Chuchi. Myghad!I hate drugs!

"I just came from a business trip in Australia. I don't even have a single blink to rest." Kuya Leo as he sigh. "I'm fucking tired but DAMN! You two really stressed the hell out of me!!"

Napatalon kami ni Chuchi. Naghawak kamay pa kami bilang moral support sa isa't -isa. 

"So-sorry na kuya Leo, di mo na ba kami mapapatawad?" - Si Chuchi.

"Ako mapapatawad ko kayo, eh si Lola?" 

Huminto ang paghiga namin ni Chuchi at slow motion na humarap sa isa't isa. Eyes wide,unblinking and glassy with tears. Kulang ang salitang takot ng marinig namin yon ni Chuchi. 

"Kuya, wag mo naman gawin samin to oh. Promise. Di na kami uulet." Sabi ko ng makabawi ako. Kung kanina peke ang luha ko ngayon pati uhog ko ata papatak na sa pagmamakaawa kay kuya Leo.

"Kuya, wag kang magpadalos-i mean, come'on kuya! You know Lola! The last time na nakaharap namin siya, isang linggo kami sa Angkor Watt kasama ng mga monghe!" - chuchi

For once nagseryoso kami ng second cousin at bestfriend ko. And it is freaking true! Nanirahan at naglinis talaga sila ng templo sa Cambodia noon! Their abuela is beyond terrifying. They love her but they'd rather go into rehab than see her again.

"Well, as much as i want to help you but I guess I can't help you this time. Si Lola mismo ang nagpatawag sakin para lang sunduin kayo. Kung may kasalanan kayo, magsisi na kayo. You very well know that I can't do anything about it. I'm sorry." 

And with that line and pity looks from kuya Leo, they both know they are doomed.