Chan
-Yıllar sonra neden gelmiş?
Hyunjin
-Bilmiyorum, sormadım. Kapıyı suratına çarptım.
Chan
-İyi yapmışsın.
Ama merak ettim acaba neden geldi ?
Hyunjin
-Gerçekten umurumda değil.
Benden uzak dursun yeter.
Chan
-Haklısın
Derin bir iç çektim. Yanımdaki küçük beden kıpırdanmaya başlayınca telefonu kapatıp yerine koydum ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.
12.Bölüm:Truths
3 hafta oldu.
3 haftadır her gün kapıma gelip konuşmak istiyor. Ben onu kovuyorum. Kovdukça geri geliyor. İstemiyorum. Benim için hiçbir değeri olmayan bir insanla kıymetli vaktimi harcamak istemiyorum. Felix artık konuşmam gerektiğini söylüyor.
(Felix'in ağzından)
Annesi geldiğinden beri Hyunjin aşırı durgunlaşmıştı. Gizlice ağlıyordu geceleri. Benim görmediğimi sanıyordu fakat sabah kalktığında gözlerinde oluşan kızarıklıklar onu ele veriyordu.
Bazen kabus görüyor, gece birden yerinden sıçrıyordu. Ben ise hiçbir şey yapamıyordum. Sarılıyordum ona. Sevgimin ona iyi geldiğini biliyordum ama ona yetmediğini biliyordum. Sonuçta anne sevgisinin yerini tutan bir şey olamazdı değil mi?
"Günaydın." dedi yanımda yine gözleri şiş bir biçimde yeni uyanan Hyunjin.
"Günaydın Hyun."
Gülümsedim. Bu haliyle küçük bir çocuk gibiydi. Annesini özleyen küçük bir çocuk...
"Hadi kalk kahvaltı yapalım beraber."
"Hı hı" dedi ve yataktan doğruldu.
Aşağıya inip kahvaltı hazırlamaya başladım. Masayı hızlı bir şekilde hazırladığımda telefonuma gelen mesaj sesiyle tezgaha doğru yöneldim. Bilinmeyen bir numaradan mesaj gelmişti.
Bilinmeyen numara
-Felix, ben Hyunjin'in annesi.
-Konuşabilir miyiz?
(görüldü)Adımı nerden biliyordu? Daha da önemlisi numaramı nasıl bulmuştu?
Bilinmeyen numara
-Lütfen
-Hyunjin için
ŞİMDİ OKUDUĞUN
You Are My Star 🌟 | Hyunlix
ФанфикÇillerin çok güzel. Neden onları kapatıyorsun?" dedim aniden. "Teşekkür ederim." dedi ve gülümsedi yine. Çok güzel gülümsediğini söylemiş miydim? "Ben çok sevmiyorum. Bu yüzden kapatıyorum." "Bence olduklarından dolayı sevinmelisin. Yüzün sonsuz güz...