SAATLER SEN GEÇE

RÜZGAR ESİNTİSİ

Yeni lise hayatımın ilk ayı bitmişti. Yeni yeni ortamlar edinmeye başlamıştım . Sakarlığım ve bir türlü susmayı beceremediğim huyumdan dolayı hemen hemen herkes tanımıştı beni . Bu ay içerisinde ne kadar garip ki okyanus gözlüyü hiç görmemiştim. Ne kadar arasam da bir türlü bulamamıştım. Kimdi bu ? Kaçıncı sınıftı ? Bir ay boyunca ulaşamadım izine artık pes etmiştim onu bulmak için...

Zaten pes ettiğimiz zaman var olmaz mı her şey ? Ne güzel ben unutmuştum, pes etmiştim ki bir gün sınıfın kapısı çaldı. Kafamı kaldırışım la yine soğuk esinti sarmıştı her tarafımı. Kimdi o okyanus gözlü mü? Öğretmen masasının yanına gidinceye kadar alamadım kendimi ondan. Neden hala böyle hissediyordum. Evet oydu emindim bundan bir aydır aradığım çocuk ,gözlerinde kaybolduğum çocuktu , evet oydu ben onu ararken o bana benim sınıfıma gelmişti.

Derin bakışlarla sınıfı süzdü önce beni gördü sonra yüzü mü gerilmişti ? Evet evet beni görünce neden öyle tepki vermişti ne yapmıştım ben ona sadece tutuklu kaldım ne vardı ki bunda ? Sıyrıldı bir şekilde düşüncelerinden tek bir cümle ile özetledi. ' Adım Rüzgar. Bir ay önce geçirdiğim ameliyat nedeniyle okula gelemedim. Ama artık kahretsin ki buradayım ' Ve ilk bulduğu masaya yani benim bir arka sırama oturdu. Yanımdan geçerken onun yüzüne gözlerine bakmamak için kendimi çok zor tutuyorum...

Peki şimdi ne olacaktı ?