Part-17 (Final🌙)

2.5K 133 12
                                    

"ရား ပတ်ဂျယ်ဟွန်း"

"အိပ်ပါတော့ ကျေးဇူးပြုပြီး"

"ငါလည်းအိပ်ချင်နေပြီ"

"ည12နာရီရှိနေပြီဟ"

"Daddy..,...သားသား ရူးပေါက်ချင်လို့"

"Daddy သားသား ဗိုက်ဆာလို့"

"Daddy သားသား အိပ်မပျော်လို"

"Daddy သားသား ချော့သိပ်ပါလား"

"DADDY သားသား........"

"ရား .........‌မခေါ်နဲ့တော့ ငါလည်းအိပ်ချင်ပြီ မင်း အာပါးက မင်းအိပ်မှ အခန်းထဲ ဝင်လာခိုင်းတာ ကျေးဇူးပြုပြီး ပါးစပ်လေး ပိတ်ပြီး အိပ်ပါတော့လား ဟင်... "

"‌ောက်ကလေး ဘာမှသုံးစားမရဘူး"

တစ်ခါလာလည်းဒယ်ဒီနှစ်ခါလာလည်းdaddyနဲ့ ပြီးမပြီးတော့ သူမအိပ်ရင် ကလေးအဖေပေါက်စက အခန်းထဲပေးမဝင်

"သားသား အိမ်တော့မလို့ပါ ဒယ်ဒီကို ပြောမလို့"

နောက် ဂျယ်ဟွန်း အိပ်သွားတော့မှ အသက်ရူချောင်တော့တယ် တစ်နေ့နေ့ ကလေးထိန်းရတဲဘအလုပ်က ပြီးကိုမပြီးနိုင်ဘူး

"ရေး.....ခုမှပဲအိပ်တော့တယ် တစ်နေ့လုံးအိပ်ကိုမအိပ်နိုင်ဘူး အဲ့ကလေး"

ဆောင်းဟွန်း အခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကလေးအဖေပေါက်စက စောင်ကြားထဲ မှာ လူပ်လူပ်နဲ့

"ဘေဘီ"

"မောင်.......ကလေးအိပ်သွားပြီလား"

"အင်း .......မနဲချော့သိပ်လိုက်ရတယ် တော်တော်နဲ့ မအိပ်ဘူး"

"အဲ့တာကိုများ နောက်တစ်ယောက်တဲ့ မမှန်းစမ်းပါနဲ့ ဒီတစ်ယောက်ကိုသာ နိုင်အောင်ထိန်း"

"ဘာလို့ မနိုင်ရမှာပဲ ပတ်ဆောင်းဟွန်းပဲလေ"

"ဘေဘီ အဲ့စာအုပ်ကို ဖတ်ပြန်ပြီလား ကိုယ်တောင် အလွတ်ရနေပြီ"

"အော် မောင်ရယ် ဒါက ကိုကိုထားခဲ့တဲ့ နောက်ဆုံးပစ္စည်းလေးပဲကို"

"သူ့ကို အခုထိ မေ့မရသေးဘူးလား ဘေဘီ"

"အင်း မေ့မရသေးဘူး"

"သူကို ကိုယ့်ထက်ချစ်တာလား"

"မဟုတ်ပါဘူး အကိုဟန်ဂျောင်းကို အရင်တုန်းက 1500အချစ်နဲ့ ချစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုက528အချစ်နဲ့ အကိုတစ်ယောက်လိုပဲချစ်တာပါ"

You are mine (Sim jaeyun)🌙Where stories live. Discover now