Karina, Aren'den uzak bir köşede dolabında ki tüm havluları üstüne örtmüş şekilde oturuyordu. Hava soğuk değildi ama spor salonunun klimaları her daim açık olduğu için soyunma odası soğuktu. İkisi de aynı şeyi düşünüyordu: kim onları buraya kitlemişti? Bu bir kaza mıydı? Hangi amaçla kilitlenmişlerdi?
Aren küfür ederek yerinden kalktı, buradan çıkmanın bir yolu olmalıydı yoksa sabah yarışmaya gidemezlerdi.
Karina titreyerek daha da sarıldı üstündekilere, bu kadar üşümesi Aren'in dikkatini çekmişti.
"İyi misin sen?" Yaklaşırken Karina iyice duvara sindi.
"İyiyim." Aren yanına oturdu ve onu yakından incelemeye başladı
"Baya baya titriyorsun amına koyayım nasıl iyisin?"
"İyiyim işte."
"Siz Kazakistanlılar hep böyle misiniz?"
"Cahil.."
"Çinli!"
Karina hafifçe gülümsedi, aslında berbat hissediyordu. Bedeni çok yorgundu; acıkmıştı, susamıştı, dinlenmek istiyordu, üşüyordu.
Başını Aren'in omzuna yasladığında Aren kolunu kaldırıp göğsüne yatmasını sağladı. O da oldukça yorgundu ancak Karina'dan iyi durumda olduğu kesindi.
"Sence bizi ne zaman bulurlar?" Karina başını kaldırınca Aren onu anlından öptü.
"Bilemiyoru- siktir, yanıyorsun Karina." Telaşla olduğu yerden kalktığında Karina zor açık tuttuğu gözleriyle ona bakıyordu.
"Üşüyorum."
"Çok normal, yanında ilaç var mı?" Karina başını iki yana salladı. Aren o sırada güçsüz kolların arasından örtüleri çekti.
"Üşüyorum dedim."
"Ateşin yükseliyor düşürmeliyiz."
"İyiyim ben."
Aren onu dinlemeden tişörtün eteklerinden çekiştirdi, Karina mızmızlansa da sonunda üstünde sadece sütyen ile kalmıştı.
"Daha çok üşüyorum."
Aren küçük havlulardan birini çıkardı ve duşa kabinde ıslattı. Karina'yı kucağına alıp başına havluyu koydu.
"Ben ısıtırım o zaman." Sıkıca sarıldığında Karina kıkırdadı, Aren'in tüm sıcaklığını hissedebilmek için daha çok sokuldu.
"Uykun mu var?" Yarı kapalı gözlerini görünce sordu,
"Hmhm"
"Uyuyabilirsin, seni bekleyeceğim."
"Beni sevmeye mi başladın hayırdır?"
"Yarın için sana ihtiyacım var, hepsi bu, başka anlam yükleme."
"Beni kullanıyorsun."
"İzin veriyorsun."
"İzin veriyorum..."
"Aptal." Aren söylenirken Karina çoktan kendini uykuya bırakmıştı.
Kızmayın bana yetişemiyorum tum kitaplarıma 😓😓😓
