"Jeongin, seni gerçekten çok özledim bebeğim..." seungmin jeongin'in kokusunu iyice içine çekerken konuştu. Bu sırada keongin yerinde rahatsızca kıpırdanmıştı.
"Hey! Sen beni özlemedin mi?" Jeongin seungmin'e yalancı bir gülücük gönderdi
"Ö-özledim tabii"
seungmin sonunda dudaklarını jeongin'in çilek rengindeki dudaklarına yönlendirdi. Bilseydi olacakları, yapmazdı bu hareketi...
Tam dudakları birbirine değecekken jeongin geriledi kendisini bir adım geriye attı...
"Yapma seung..." seungmin kaşlarını çattı, ardından gülümsedi.
"Yoksa utanıyor musun jeongin" tekrar yaklaştığında jeongin tekrar geriledi
"Konuşmamız gerek seungmin" seungmin'in gülümsemesi anında yüzünden silinirken kafa salladı ve dikleşti
"Hadi jeongin, meraklandır-"
"Ben ayrılmak istiyorum seungmin. Ben düşündüm ve artık sana karşı eskisi gibi hissetmiyorum, Hissedemiyorum. Yaklaşık bir aydan beri böyleyim" sakince yünü yerden kaldırdı
"Sakin olma seungmin birşey söyle" seungmin kafa salladı
"Ne diyebilirim ki jeongin... Sen kafanda bitirmişsin... Bu ilişkide ikimizinde kararları gerekli- oh pardon ilişki dedim... Her neyse istediğin olsun. Umarım mutlu olursun..." seungmin ayaklandı
"Bana güzel zamlar yaşattığın için teşekkürler jeongin" jeongin kafa salladı
"Asil ben teşekkür ederim seungmin" İkili birbirine gülümsedi son konuşmalarını bu şekilde yaptılar...
Seungmin kafeden çıkarak gülümsedi. Ya da çalıştı ardından yaşlarla önünü göremediği gözlerini sile sile evine doğru gitti...
_________________________________________
Hikaye Angst Bu arada
ŞİMDİ OKUDUĞUN
317 GÜN 》SEUNGIN
Fanfiction"yapma seung..." kitabı yazmam için bana ilham olan sarkılar: VAGON/Ama bana bakma öyle Nasıl derler bilirsin/sevilmemişim ANGST
