Our Broken Promises

Chapter 1

Getting married at this early age is not on my list. I just started to live my life successfully. Hindi lahat ng mayayaman ay masaya, like me. Funny how my life is miserable. I was bullied when I was seven. My parents weren't there whenever I needed someone on my side, When I was crying, whenever I felt sick, whenever I received my achievements. Even their shadows aren't there because they're busy. They're always on business trips. My only brother, who is always there for me. It's just, I'm still glad that I have an older brother to carry on.

"Girl, tawag ka ni ma'am." Yena waved her hand in front of my face.

"H-ha?" I asked in confusion. Lagot, bakit ba kasi tulala ka Celeste Diane? Aish.

"Girl, kanina ka pa tinatawag, tulala ka na naman. Sabog kaba?" Sinamaan ko siya ng tingin.

"Siraulo, tulala na nga sabog pa? bwisit." sabat ko naman sakaniya sabay kurot sa kaniyang tagiliran. Ayun tumili, nabaling lahat ng atensyon sa amin. Ugh, I hate attention.

"Ms. Merlich, what's happening right there? " My professor asked.

"Nothing, Ma'am. Kinilig lang po si Yena kaya po tumili." Ngumiti ako sabay baling sa katabi kong namimilipit sa sakit. kurutin ko ba naman siya ng bongga, eh.

Nang tumunog na ang bell, na naghuhudyat na break time na ay mabilis akong umayos ng tayo. at kinuha ang wallet sa loob ng bag. Well, I usually put my wallet on my bag dahil minsan ay naiiwan ko ito kung saan-saan. Binalingan ko si Yena na masama ang ipinukol sa akin.

"Huwag mo ako titigan ng ganyan dahil kasalanan mo naman." Yena is my best friend since Elementary. Siya iyong tumulong sa akin sa mga nangbully sakin noon. She's bitchy. Kabaligtaran ko siya noon pero ngayon, ako na ang mas bitchy sa aming dalawa.

"Duh, mabuti nga tinawag kita dahil kung hindi ay paniguradong sapul sa mukha mo yung eraser." Sagot naman nito.

"Thanks, tara na nga." Aya ko dito. We smiled to each other.

"Libre mo ako."

"Always, Yena. What's new?" Sambit ko. Ngumiti ito ng napakalaki.

"Of Course. You spoiled me, eh" Sambit nito sabay tawa.

Habang naglalakad sa corridor ay may nabunggo ako. Malakas ang impact sa akin kaya muntik na ako matumba buti na lang nabalance ko ang sarili ko. Binalingan ko ang bumangga sa akin at sinamaan ito ng tingin. Kaya pala ang laking tao.

"The hell are you doing?" Singhal ko rito.

"Uh, just passing by?" Sabat naman nito.

"Tumingin ka sa dinadaanan mo next time. Tsk." Sambit ko.

Sinamaan niya lang ako ng tingin at naglakad paalis.

"Ayos ka lang?" Yena asked.

"Yes, medyo nahihilo lang, tara na nga." I chuckled.

Lumingon muna ako doon sa lalaki bago magpatuloy sa cafeteria. When we arrived at cafeteria, Yena insist to buy our foods and I will look for our table.

Ang hirap makahanap ng table dahil puno ang cafeteria. Sa wakas, may nahanap rin akong table sa gilid. Pero merong nakaupong lalaki doon, nakatalikod siya sa akin kung kaya't hindi ko mamukhaan ito. I tapped his shoulder to get his attention.

"Uh, Can we share the table? Puno kasi ang cafeteria and-" Hindi ko natuloy ang dapat ko sabihin nang makita kung sino ang kaharap ko.

The hell? Siya na naman. Iyong nakabanggaan ko kanina at ang lalaking sinamaan ako ng tingin.

"Uh, nevermind. I'll look for other table." Sabi ko. Aalis na sana ako ng hinawakan niya ang kamay ko. Napatingin ako dito at sa kaniya.

"It's okay. We can share since my table has only vacant seats." Sambit nito sabay bitaw sa kamay ko.