จากนั้นฉันก็ไม่คุยกับเขาต่อได้แต่มองไปที่กระจกข้าง
มหาวิทยาลัย คณะศิลปกรรมศาสตร์
"ถึงแล้ว ลงล่ะนะ"
ฉันทำท่าจะไปเปิดประตูรถแต่ซีโร่เร็วกว่าเขาคว้าข้อมือฉันไปพร้อมบีบอย่างแรง[หรือกำ อันนี้ไรก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง>_< - ไรท์]
"เจ็บนะ ซีโร่"
"ขอโทษ"
ซีโร่รีบปล่อยข้อมือฉันออกแทบจะทันที เห็นรอยแดงอ่อนๆตรงข้อมือด้วยล่ะ
"ฉันลงได้ไหม"
".กะ....ก็ได้"
ไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรฉันก็รีบลงจากรถแล้ววิ่งเข้ามหา'ลัยทันที
คณะศิลปกรรม
ฉันนั่งอยู่ตรงม้านั่งใต้คณะถ้าถามว่ามานั่งทำไมบอกเลยว่า มารอยัยพิมพ์ จะไปกินข้าวก่อนก็ไม่ได้เดี๋ยวมางอนอีก
22นาทีผ่านไป
ยัยพิมพ์ ทำไมช้าขนาดนี้เนี่ย จะ6โมงแล้วนะ
"มะลิ เค้าขอโทษนะตัวเองเค้ามาช้าง่า"
มาเป็นผีอีเพิ้งเชียว
"ไม่เป็นไรหรอกตัวเอง มารอแค่20กว่านาทีเอง....ไปไหนมาหะ ฉันต้องมานั่งรอแกทั้งที่หิวจนไส้กิ่วเนี่ย!!!!"
วีนไส่สิอย่างเนี่ย ช้ามากกกกก ช้าเวอรรรรร์
"แบบว่าเค้าไป...."
"ไม่ต้องมาแอ็บแบ๊วใส่ฉันเลยนะ"
"ก็แหมแก ฉันก็แค่ไปแอบส่องพี่ฮยอนจุงมาเฉยๆ"
"แกปล่อยให้ฉันรอขณะที่แกไปแอบส่องพี่ฮยองจุงเนี่ยนะ!!!"
"ขอโทษนะมะลิ"
"แล้วผมแกละไปทำไรมาทำไมถึงได้เป็นผีอีเพิ้งขนาดนี้"
"ไม่รู้ง่า"
"วันนี้แกต้องเลี้ยงข้าวฉันนะโทษฐานปล่อยให้ฉันรอ"
"อะเคร ไปกินข้าวกัน เดี๋ยววันนี้ฉันเลี้ยงสเต็กเลย"
____________________________________
สรุปมะลิไม่ตอบแถมชิ่งซะด้วยหนีปัญหาได้ดีมากแล้วนางก็มาโกรธพิมพ์อีก น่ากลัวจัง พี่ฮยอนจุงคือใครหลายคนคงอยากรู้
....เค้าไม่บอก555บอกแค่เป็นคนเชื่อมความสัมพันธ์ของพิมพ์และ....
คู่ของพิมพ์จะออกตอนหน้าอยากรู้ก็ต้องรออ่านนะครับ
ฝากติดตามด้วยนะครับติชมได้น้า
ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านเยอะนะเนี่ยฮิๆ
