ใครจะรู้ว่าการที่คนเราได้มาเจอกันหน่ะ มันคือความบังเอิญหรือพรมลิขิตกันแน่
"มะลิ วันนี้ลงไปกินข้าวกัน"
"ไม่อะแก เดี๋ยวต้องหาที่นั่งอีกเสียเวลา แก ลงไปเหอะเดี๋ยวฉันกินข้าวแล้วจะรีบไปห้องสมุดหน่ะ"
"แหม บ้าเรียน สมกับเป็นเด็กทุนเลยนะ งั้นฉันลงไปละนะ อร่อยนะจ้ะ^3^"
"จ้า^_^"
" เอ้ออย่าลืมหนังสือที่ฝากยืมหล่ะ"
"เออ รู้แล้วๆ"
หลังจากเสียงของเพื่อนสนิทของฉัน[ยัยพิมพ์หน่ะนางเป็นลูกเจ้าของค่ายเพลงชื่อดัง]เดินไปฉันก็รีบกินข้าวกล่องที่เอามาขึ้นมากินแบบรวดเร็ว ที่ยัยพิมพ์พูดว่าเด็กทุนหน่ะก็ไม่แปลกหรอกเพราะฉันสอบชิงทุนมาหน่ะ
กินข้าวเสร็จละ รีบไปห้องสมุดดีกว่าเดี๋ยวคนเยอะ
ตึกๆๆๆๆ
พลั่ก ตุบ
"โอ๊ย"เจ็บก้นง่ะT_T
"ขอโทษครับ เป็นไรมั้ยคับ"
"ไม่ค่ะไม่"
ผู้ชายคนที่วิ่งชนฉันรีบปรี่เข้ามาช่วย
......
หล่อง่า ถึงฉันจะเป็นเด็กทุกแต่ก็ใช่ว่าจะตายด้านนะเป็นรุ่นน้องละเพราะว่าฉันเห็นที่นิ้วของน้องมีแหวนรุ่นมหาวิทยาลัยอยู่แถมยังเป็นรุ่นใหม่คิดได้อย่างเดียวคือรุ่นน้อง
"ต้องขอโทษจิงนะคับ คือผมไม่ทันได้ระวัง"
"ไม่เป็นไรค่ะ รีบหรอค่ะ"
"นิดหน่อยครับคือว่าพอดีผมจะไปห้องสมุดหน่ะครับแต่เข้าไม่ได้เพราะ.."
"ไม่มีบัตรนักศึกษา..งั้นใช้ของพี่ก็ได้"
"คับ?..เป็นรุ่นพี่หรอคับ"
"ใช่ ทำไมหรอ"
"เห็นพี่หน้าเด็กหน่ะคับ....สวยด้วย^-^"
อร้าย ปลื้ม...เด็กหล่อชมเราด้วย
"เอ่อ ไปเหอะ"
____________________________________
เปิดตัวแล้วเย้ จุดพลุฉลอง5555
เปิดตัวพระเอกมาก็ชมนางเอกซะแล้วไม่ค่อยจะร้ายเล้ย ไรท์ไม่ได้เขียนให้พระเอกเป็นคนไม่เจ้าชู้นี่นา แต่ที่จริงเจ้าชู้มากนะ
ฝากติดตามด้วยนะครับติชมได้น้า
