Hayat Dediğin

Hayat Dediğin 5. Bölüm

Okulun bitmesine yaklaşık iki hafta kalmıştı. Bora, bize çalışmaya gelmişti. Bir andan çalışırken, bir andan eğleniyorduk. Ardından annem;

- "Masal,gel de meyve sularinizi ve cipslerinizi al!" dedi. Annem arkasına dönük, tezgahı toparlarken ben yavaşça ona sarılıp yanağına bir öpücük kondurdum. Annemin hazırladığı atistirmaliklari alıp;

- "Saol, annem." diye bağırarak odama geçtim. Odaya girdiğimde Bora ayakta, telaşlı bir şekilde bana bakıyordu. Önemsememiştim.

Bora ile atistirmaliklarimizi yedikten sonra çalışmaya devam etmiş, anlatmıştık bibirimize dersleri. Benim Biyoloji'm, onunsa Edebiyat'i diğer derslerimizden daha iyiydi. Herneyse Bora, saat dokuz gibi evine dönmüştü. Ben de odami toparladiktan sonra annemlerin yanına geçip biraz televizyon izlemiştim. Daha sonra uyumak için odama geçmiştim ki, yatağımda küçük bir zarf farketmistim. Bu zarfı ben hazırlamadigimdan, hemen açmış içindeki tek satır yazıyı okumuştum. "Seni seviyorum." Bunu kim yazmıştı? Bora olabilir miydi? Yazısı da benziyordu. Bilmiyordum, başka kim olabilirdi ki? Yarın bunu Bora'ya sormak istiyordum, ama bu konuda kendimden pek fazla emin değildim. Yarı bi' heyecan, yarı bi' korku... Evet biraz korku, ben Bora'yi seviyordum. Uyumak biraz zor olmuştu benim için o gün... Sabah, kalktigimda ilk yaptığım o bi' satır yazıyı elime alarak tekrar tekrar okumakti.

Okula gelmiştim, her zaman ki gibi yavaşça sirama gecip, oturdum. Bu ders hicbir şey yapmadım, sadece sustum. Teneffüstu, Bora yanıma geçerek;

- "Neyin var?"

- " Yok bişiy..."

- "Var bişiy..." dedi. Ben de, dayanamayıp söylemeye karar vermiştim.

- "Yatagimin üzerinde "Seni seviyorum." yazan bir kağıt buldum. Ben, annem veya başka biri yazmadigina göre kim yazmış olabilir? Anlamıyorum."

Bora susmuştu. Hafif gülümseyerek, sırasına geçti. Ben hala ondan da şüpheleniyordum. Ders Kimya'ydi. Kitaplarım dolabimdaydi. Dolabımi açtığım an bir kaç küçük kagit dökülmeye başladı. Ben inanamıyordum, bu kağıtları gören kızlar yanıma gelerek, hafif dalga, hafif merakla;

- "Bunlar ne Masal?"

- " Önemli değil, bosverin." dedim ve kağıtları alarak sirama oturup, kağıtları okumaya başladim. "Çok güzelsin..." ,"Seni seviyorum." , " Aslında beni taniyorsun." yazılı kagitlardi.

Şaşırmıştim. Evet, bunları Bora yazmıştı. Bora yanıma gelerek;

- " Teneffüste konuşalım lütfen, lütfen..."