ben zaten kırılmış bir kızım demi ama işte şu var ben herkesin gitmesine alışırım bu güne kadar alıştığım gibi mesela ben 8 yaşına bastığımda abim vefat etti onun ardından ben daha 3 yaşındayken annem bizi bırakıp gitti terk etti ondan sonra ne oldu peki ben 16 yaşına geldim ablam bizi bırakıp gitti ondan sonra ben 18 oldum babam beni bırakıp gitti bak kimse arkasına bakmadı abim haricindeki herkes bilerek gitti gitmeyi onlar seçti bende eywallah dedim şimdi etrafıma bakıyorum sende gitmiyeceğim diye söz verdin 19 yaşıma girdiğimde de sen gitmeyi seçtin öyle olmasını istedin çünkü ben seni hiç mi ya hiç mi mutlu etmedim niye...ya birine gelip bi gün seni seviyorum diyip diğer gün arkanıza bakmadan nasıl gider insan şimdi söyle seni böylemi kaybedicektim .bu cümleyi söylerken aklıma şey bi tane şarkı vardı hata şarkının bir kaç cümlesini yazim;
PERA -sensiz ben
Ne kağıt kalemsiz olmayı bilir ne de ben sensiz kalmayı
Neden bir dert biter diğeri gelir ateştir bu iyi bilir yakmayı
Kuşları anladım da senin kanatların yok nasıl uçtun da gittin
Kırık cam misali hatalarım acıtır seni böyle mi kaybettim
Bul beni kaybolmuşum izim silinmiş dilim suskun susmuşum
Bak bana mahvolmuşum senden kendimi almayı unutmuşum
Bul beni kaybolmuşum gecem günüme karışmış bir hoşum
Sanma ki sarhoşum ne var ne yoksa yıkıldı içimde bomboşum
Sensiz ben bomboşum
Ne gün güneşe doymayı bilir ne de ben sana bakmayı
Uyutsun gece beni sevmesem de sensiz hayaller kurmayı
Dikenleri anladım da senin çiçeklerin vardı nasıl soldun da gittin
Fırtınam oldun yıkıldım ben söyle seni böyle mi kaybettim
