seni anlatmayalı oldu birkaç gün ,
belki hala deli gibi seviyorumdur, belki deliler gibi hala seni istiyorumdur, belki tekrar kaybetmekten korkuyorumdur..
artık bilmiyorum ne yazacağımı, ne diyeceğimi ,ne konuşucağımı ,ne söyleyeceğimi hiç bir şeyi bilmiyorum her zaman ki gibi yine hiç birşey bilmiyorum ama şunu biliyorum benim sana olan her şeyim her şey yerli yerinde seninle yeniden tekrar olabileceğimin hayali ,senin kokun ,senin gözlerin ,benim sana olan kalbim, ruhum ,bedenim her şey yerli yerinde ama sen yerinde yoksun..
nefesimin kesilmesi ,kimseyle iletişime bile girmekten bıktım ,insanlarla konuşmaktan ,bir şeyi karşındaki anlayana kadar açıklama yapmak hiç bir şeyin düzene bile girmedigini seyrediyorum olmuyor..
benim 'çabalamaktan vaz geçtiğimi sanıyorlar...
ama ben ,
